خواهش می کنم این نوشته ها را تا آخر بخوانید دکتر علی شریعتی در یک سخنرانی موسوم به تشیع علوی و تشیع صفوی تفاوت تشیع علوی و تشیع فعلی را چنین می گوید
تشیع دارای سه دوره ی کاملا منفک و جدا از هم است . یکی دوره ای از قرن اول ، که خود تعبیری از اسلام حرکت است در برابر اسلام نظام حاکم یعنی خلافت تا صفویه ، دوره ی نهضت و حرکت شیعه است . و یکی دوره ی از زمان صفویه است تا قبل از انقلاب ، که دوره ی تبدیل شدن شیعه ی حرکت به شیعه ی نظام است و دوره ی سوم بعد از انقلاب تا حال شیعه ی حرکت ، اقلیتی بود محکوم و بی قدرت ، که نمی توانست به آزادی به کربلا برود ، نمی توانست اسم حسین (ع) را به زبان بیاورد و حتی نمی توانست اعمال مذهبی خود را در معرض دید عموم انجام دهد همیشه تحت تعقیب بود و همیشه در شکنجه و زندان و پنهان در تقیه در زمان صفویه همان شیعه تبدیل به یک قدرت بزرگ حاکم بر کشور ، که بزرگترین نیروهای رسمی از او حمایت می کردند شد حتی همان قطبی که همیشه تشیع را می کوبید و هر کس را به نام و جرم محبت علی (ع) دستگیر می کرد و شکنجه می داد و می کشت ، حالا خودش را سگ آستان علی می دانست پیروزی بزرگ !همان حاکمی که در طول نهصد سال در تعقیب شیعه بود و شیعه در برابرش ، اکنون پوتین هایش را به گردن انداخته و پیاده از اصفهان به مشهد می رفت ! پیاده ! پیروزی بزرگ ! همین حاکمی که همیشه در طول ده قرن ، همواره زیارت قبور ائمه را منع می کرد و بر آن قبور آب می بست و خراب می کرد حالا گنبد را طلا کرد و ضریح را نقره و گلدسته را کاشی ! پیروزی بزرگ ! زیارتی که یک شیعه ی شیفته را برای رفتن به مشهد یا کربلا بایستی هزاران خطر و ضرر را از طرف حکومت تحمل می کرد ، حالا خود همان حکومت رسمی زیارت مشهد و کربلا را - به شکلی که مشابه حتی مقابل حج و زیارت کعبه تلقی شود - یک زیارت رسمی دینی اعلام کرد و حتی به زائر مشهد لقب مشهدی و به زائر کربلا لقب کربلائی بخشید ، آن چنان که یک زائر مکه حاجی می شود ! پیروزی بزرگ
شیعه درست از همین موقع که همهی این پیروزی ها را بدست آورده بود شکست خورد و از زمانی که همه ی موانع انجام اعمال مذهبی اش و مشکلات ابراز احساسات شیعی اش بر طرف شد ، از حرکت ایستاد و به یک نهاد اجتماعی قدرتمند حاکم تبدیل شد
این شیعه سال ها در کشور بود و در زمان های بعد - به دلیل سنی مذهب بودن نادر شاه - تضعیف شد ولی نادر پسر شمشیر بود و جنگ و به همین علت تفاوت مذهب برای او اهمیتی نداشت چرا که او ارادت بسیار زیادی به علی (ع) داشت چنان که در نجف زنجیر نادری وجود دارد اما با ظهور بهائیت در ایران و وهابیت در عربستان هر دو مذهب تشیع و تسنن احساس خطر کردند و تلاش برای مبارزه با این دو دین شروع شد که تشیع به دلیل داشتن قدرت قبلی و شیعه بودن شاهان قاجار تقریبا موفق به مهار بهائیت شد چنان که در اواخر قاجار بحث مشروطیت از طرف همه اعلام شد و سر انجام این روحانیون شیعه بودند که مظلوم نمایی کرده و مردم را به سمت خود متوجه کردند با آغاز حکومت رضا خان دشمنی حکومت با تشیع صفوی آغاز شد اما بازماندگان سردمداران این تشیع هرگز کوتاه نیامدند و با شوراندن مردم علیه حکومت و در دوره ی بعد حرکات ضد حکومتی و وعده های دروغین سعی کردند تا معروفیت خود را بیشتر کنند اگر دخالت بیگانگان را در نظر نگیریم خواهیم دید که این مردم بودند که به راحتی فریب خوردند اما دوره ی سوم دوباره بازگشت شیعه به قدرت است یعنی همان تشیع صفوی با اندکی تغییرات اساسی و یکی از این تغییرات نوع حکومت است که از پادشاهی به جمهوری تغییر داده شد این ملایان که هنوز در قرن دهم و زمان شاه عباس زندگی می کنند ، قدرتی را در دست گرفتند که قبلا تجربه ی از دست دادنش را داشتند بنابر این هم اکنون اثری از تشیع علوی باقی نمانده است مگر اینکه افراد خود با مطالعه به این سمت گرایش پیدا کنند
منبع : سخنرانی دکتر شریعتی موسوم به تشیع علوی ، تشیع صفوی با اندکی دخل و تصرف کتاب تاریخ ایران معاصر چاپ سال 1360 مطالب پراکنده ی دیگر |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر