استدلال بهائی ستیزان به تنبیه النائمین
کاویان صادق زاده میلانی
مشهور است که خواهر حضرت بهاءالله عزیّه خانم پس از ردّ دعوی ایشان به عنوان موعود بیان در اواخر عمر خود رساله ای نوشت که موارد تاریخی ناهمگن و اشتباه را وارد تاریخ ساختگی خود کرده است و از جمله مواردی است که بهائی ستیزان از آن بهره برده اند و در آینده نیز بیشتر مد نظر ایشان خواهد بود.
کتاب تنبیه النائمین بنا بر قرائن درونی کتاب کار شخص ایشان نمی تواند باشد ولی البته ممکن است که در ارائه موارد تاریخی خود عزیّه خانم نقش داشته اند. در بین سایتهای ضد بهائی تنها سایتی که این مطلب را اذعان کرده سایت آیت الله مکارم شیرازی است:
http://www.makarems
همراه بلاگ مواردی را از این کتاب نقل فرمودند که در بخش کامنت مذکور شده و اراده جواب در این موارد فرموده اند.
از غرایب مساله سری قتلهایی است که به جامعه بهائی منسوب کرده است. خموش از همراهان بلاگ می نویسد که:
اما خوب است کمی به تاریخ بهایی سر بزنی تا ببینی تفکری که دم از وحدت عالم انسانی می زند وادعای تحری دارد و برای آزادی سینه چاک می دهد و مدعی اتمام دوره سراسر نور اسلام است چه فجایعی در بطن خود دارد. با تنبیه للنائمین که آشنایی؟!!در آن کتاب جنایات رهبر امروز شما دربغداد که شما او را من یظهره الله می خوانیدش به تفصیل آمده و من گوشه از ان را از باب تذکر می اورم:"جمع آوري جمعي از قلاش واوباش هاي ولايت ايران و جسته گريخته هاي آن سامان را كه در هيچ زمان به هيچ مذهبي داخل نشده و به هيچ پيغمبري ايمان نياورده، جز آدم كشي كاري نيافته و به غير از مال مردم بردن به شغلي نشتافته، با آن ادعاي حسيني كردن، اشرار شمر كردار را به دور خود جمع نمودند، ا ز هر نفسي كه غير از رضاي خاطر ايشان نفسي بر آمد قطع كردند و از هر سري كه جز تولاي ايشان صدايي برآمد كوبيدند و از هر حلقي كه غير از خضوع به ايشان حرفي بيرون آمد بريدند و در هر دلي كه در او سواي محبت ايشان بود شكافتند...
همانطور که حقیر در کامنت عرض کردم این بحث دشواری است که مقداری مقدمه می خواهد. عزیّه خانم طرفدار ازل بوده و مخالف حضرت بهاءالله بود و در این شکی نیست. کتاب تنبیه النائمین بنابر شواهد درونی آن حداقل 40-60 سال پس از پس از دوره بغداد قلم خورده است. در این کتاب اشاره به فوت حضرت بهاءالله شده پس تاریخ نگارش آن باید 1309 ه.ق به بعد باشد (1892 میلادی). خود عزیّه خانم در سال 1322 قمری از دنیا رفته اند. هر انسان معقولی باید بپرسد که چگونه بانویی ایرانی ساکن تهران توانسته نتیجه بگیرد که در 40 یا 60 سال پیش در بغداد کی و چگونه کدام ازلی کشته شده است و قاتل از کدام جناح بوده است؟ مساله فقط نقل قول نیست. آیا ایشان در بغداد بوده؟ آیا در تاکر و تهران بوده و شنیده است؟ آیا منبع بی طرفی است؟ آیا شخص راستگویی است؟ آیا راوی خبر مطمئن بوده یا کاتب نظر ایشان امین بوده؟ اینها سوالاتی است که یک محقق که کتاب را باز می کند باید به آنها بپردازد و پیش از نقل قول و داد سخن دادن کتاب را سبک و سنگین کند.
من کتاب را دقیق مطالعه کرده ام. به نظر من کتاب ارزش تاریخی و محتوایی ِ ضد بهائی ندارد. در بسیاری از مواردی که به گونۀ دست اول و به عنوان شاهد حاضر و زنده روایت و نقل می کند کاملا دروغ است. برای مثال در صفحه 72 و 73 چاپ تهران مطلب زیر در مورد ملا محمد زرندی نبیل و شعر شطحی او می نویسد که:
«...از آن جمله قصیده ایست که به جنگ قصیدۀ معروف طراز یزدی رفته و بهمان سبک ساخته و یکی از اشعار آن قصیده این است:
خلق گویند خدایی و من اندر غضب آیم
پرده برداشته مپسند بخود ننگ خدایی
و روزیکه این قصیده را در مجمع عام خواند بحصور مبارک خواند چقدرها مورد تحسین و تمجید گردید...»
حالا در محضر بلند و بزرگ همراهان بلاگ از بهائی ستیزان تقاضا دارم که محبت بفرمایند و بیان کنند که این جلسه و نشست در کجا بر قرار شده است؟ در کدام محفل و کجا بوده که عزیّه خانم بوده اند و نیز جمال اقدس ابهی و همچنین جناب نبیل زرندی بوده اند که این شعر برای بار اول در محضر عزیّه خانم خوانده شد که بنا بر فرمودۀ ایشان حضرت بهاءالله از آن به وجد آمده و تشویق کردند و مرحبا و تمجید کردند؟
اشاره به طراز یزدی هم بیشتر به قلم یکی از رجال شعرشناس ازلی مشرب می ماند تا عزیّه خانم که این نیز مطلبی برای بحثهای آینده است.
بهائی ستیزان عزیز، چو عنقا را بلند است آشیانه، به تخم مرغ خانه قناعت کنید. مخالفت شما با دین بهائی اشکالی ندارد ولی به محتوایی که نمی دانید و نمی فهمید دل نبندید و اقتدا نکنید. کتاب تنبیه النائمین ممکن است باشاره ایشان نوشته شده باشد ولی قطعا ً اثر قلم ایشان نیست. در نهایت این نیز نمونه خوبی از ضعف و کاستیهای بهائی ستیزان ازلی مشرب و القاآت بی پای یک جمع سوخته ازلی است که در سنین بالا رویاهایشان را برای رهبری و کسب قدرت سیاسی و دینی نقشی بر آب می دیدند و پیش از رسیدن اجل برای حفظ جاه و مقام دست و پایی می زدند.
تنبیه النائمین یکی از آثاری است که بهائی ستیزان محفلهای بی خبری و نیروهای ایدئولوژیک ضد بهائی و امنیتی خیلی به آن دل بسته اند. من تا به حال ندیده ام که هیچیک از نوشتجات این انجمنها نقد حساب شده ای از این کتاب کرده باشند و از همین جاست که از هول حلیم در دیگ افتاده اند. تنبیه النائمین جهنمی است برای بهائی ستیزان و مرصادی است برای شکار نابخردان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر