| بخشی از متن کتاب کلیله و دمنه، باب برزویه ی طبیب، نوشته ی بزرگمهر بختکان : می بینم که کارهای زمانه میل به ادبار دارد، و چنانستی که خیرات، مردمان را وداع کردستی، و افعال ستوده، و اخلاق پسندیده مدروس گشته. و راه راست بسته، و طریق ضلالت گشاده، و عدل ناپیدا و جور ظاهر، و علم متروک و جهل مطلوب، و لوم و دنائت مستولی و کرم و مروت منزوی، و دوستی ها ضعیف و عداوت ها قوی، و نیک مردان رنجور و مستذل و شریران فارغ و محترم، و مکر و خدیعت بیدار و وفا حریت در خواب، و دروغ مؤثر و مثمر و راستی مردود و مهجور، و حق منهزم و باطل مظفر، و متابعت هوا سنت متبوع و ضایع گردانیدن احکام خرد طریق مشروع، و مظلوم محق ذلیل و ظالم مبطل عزیز، و حرص غالب و قناعت مغلوب، و عالم غدار بدین معانی شادمان و به حصول این ابواب تازه و خندان. ببینید با چه بیان زیبایی و چه ذهن هوشمندی آینده ی خود و در واقع وضع کنونی ما را پیش بینی کرده است. چو نیک بنگریم همه ی جملات بالا اکنون در زمانه ی ما مصداق های عینی و عملی دارند. متون کهن مان را بخوانید که با همه ی کهنگی همیشه تازه اند.
| 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر