همه گروهها و احزاب ان جی او ها بایستی از فرصت انتخابات استفاده کنند. ما پیش از این از فرصت تجمعات حکومتی برای اعتراض به حاکمیت استفاده کردیم . از 13 آبان از روز قدس از نماز جمعه و ... به واقع فرصت انتخابات فرصتی مناسب برای این ادامه این روش است ما با انتخابات صوری مخالفیم. با نظارت استصوابی مخالفیم. با نظارتهایی که بیشتر به دخالت شبیه است و آنهم در جهت منافع گروهی خاص است مخالفیم. تحریم با منطقی که پیش از این در پیش گرفتیم سازگاری ندارد. آنچه که باعث اعتراض مردم شد این بود که اکثریت مردم در انتخابات حضور داشتند و نسبت به نتایج آن متوقع بودند. اگر تحریم بود مسلما نتایج اعلام شده پس از آن مردم را شگفت زده نمی کرد و به اعتراض وا نمی داشت. اما شرکت در انتخابات مهندسی شده چه فایده ای دارد؟ اعتراضاتی که پیش از این صورت گرفت منطق جالبی داشت که البته از دید بسیاری پنهان مانده بود. جنبش سبز هیچ گاه در تظاهرات دولتی شرکت نمی کرد هیچگاه نماز جمعه را بدین شکل نمی پذیرفت و در آن حاضر نمی شد. هیچگاه قبول نمی کرد در تجمعاتی حاضر شود که هدفش تایید اقدامات دولت بود و محکوم کردن دگر اندیشان. اما این تهدیدات را به فرصت برای خود تبدیل کرد. ما هیچگاه با برگزاری تجمعات مخالف نبودیم. هیچ گاه با برگزاری نماز جمعه مخالف نبودیم مساله این بود که ما به نحوه برگزاری آن معترض بودیم لذا رویه عوض شد . در اعتراض حاضر شدیم و همانگونه که خود خواستیم عمل کردیم. باید دقت شود که ما دقیقا به چه چیزی معترضیم. آنگاه همان نقطه را هدف قرار می دهیم. درباره انتخابات نیز این امر صادق است. بلاخره انتخاباتی بر گزار می شود و صندوق هایی با رای مردم پر می شود. در تمام دولتهای دمکراتیک این رویه وجود دارد. لذا تا اینجای قضیه هیچ مشکلی نیست و اعتراضی وجود ندارد. آنچه که ما به ان معترضیم نحوه تایید صلاحیت کاندیداهای انتخابات است و نظارت بی حد و مرز (بدون چارچوب مشخص) شورای نگهبان است. لذا ادامه منطقی که ما در اعتراضات خیابانی داشتیم حکم می کند که دقیقا نظارت استصوابی مورد هدف قرار گیرد. یعنی وقتی شورای نگهبان آقای ایکس را تایید صلاحیت می کند و انتظار دارد که نام یکی از تایید شدگان در صندوق ببیند ما نام شخص دیگری را می نویسیم. به عبارتی جنبش سبز اصل برگزاری انتخابات را تایید می کند اما کاندیداهای خود را معرفی می کند و به هیچ عنوان به تایید یا رد صلاحیت نامزدهایش وقعی نمی نهد و از مردم می خواهد بدون توجه به نظارت شورای نگهبان تنها نام آنکه را که خود می پسندند در صندوق بریزند. پیش بینی نتایج این راهکار: اگر در خاطر دوستان مانده باشد در انتخابات مجلس ششم آقای حداد عادل از جناح راست به زور تقلب و ابطال آرا توسط شورای نگهبان به مجلس راه یافت آنهم با هفت صد هزار رای و به عنوان نفر آخر. در مجلس هفتم که رد صلاحیت ها شدت گرفت آقای حداد عادل نفر اول تهران شد با همان هفت صد هزار رای!! . چرا که بسیاری از مخالفان ایشان انتخابات را تحریم کردند. قابل ذکر است که اگر در تهران تنها یک سوم از کسانی که در انتخابات حضور نیافته بودند پای صندوق های رای می رفتند و نام رد صلاحیت شدگان (یا هر کس دیگری) را روی برگه رای خود می نوشتند آنگاه جز کل آرا به حساب می آمد و در این صورت هیچکدام از نمایندگان تهران به حد نصاب برای معرفی شدن به عنوان نماینده نمی رسیدند و تمامی کرسی های نمایندگی تهران خالی می ماند. این مساله را نباید دست کم گرفت چرا که فقط آرای یک سوم از تحریم کنندگان برای این امر کافی بود. لذا آرای باطل شده اگر به حساب بیاید می تواند کل جریان انتخابات را تحت تاثیر قرار دهد . اگر آرای باطله به حساب نیاید چه؟ برای بررسی این مورد نیازمند این هستیم که تمام وقایع را به تصویر بکشیم و تمامی احتمالات را در نظر بگیریم. فرض می کنیم که این راهکار به تایید جنبش سبز رسیده است و بنا بر حضور در انتخابات بدون توجه به نقش شورای نگهبان می باشد. ( قابل ذکر است که خوبی این راهکار این است که هیچگونه ائتلافی نیاز ندارد) دوم- جنبش سبز از حاامیانش می خواهد تا در روز انتخابات بر فعالیت خود تا آنجا که می تواند بیافزاید و از مابقی مردمی که معمولا گرایش سیاسی روشنی ندارند در سر صندوقها تشویق به دادن رای به سیاستمداران یا بازیگران یا دانشمندان مشهور(رضا پهلوی، شیرین عبادی، پرویز پرستویی، خمینی یا حتی آلبرت انیشتین) کنند تا آرای باطله تا سرحد ممکن افزایش یابد. می توانند به دیگران توضیح دهند که این کم هزینه ترین راه برای تغییر رویه موجود می باشد. جنبش سبز از حامیان خود می خواهد تا به صورت گروهی در صحنه انتخابات حاضر شوند و جو موجود در صندوقها را عوض کنند تا تمامی حاضران در صحنه این تفاوت را احساس کنند به گونه ای که وقتی تصاویر آن در دوربینها به ثبت رسید انتظارات از نتیجه انتخابات آنگونه باشد که جنبش سبز می خواهد. سوم- جناح حاکم برای اینکه به بن بستی در انتخابات مواجه نشود ناچارا مجبور است آرای باطله را به حساب یکی از کاندیداهای تایید شده بریزد. این مساله دو ایراد اساسی دارد یکی اینکه با توجه به تبلیغات پیش از انتخابات اعلام چنین نتیجه ای بازهم ممکن است به اعتراض شدید مردم مواجه شود ضمن اینکه صدها خبرنگار داخلی و خارجی این صحنه ها را به تصویر کشیده اند دوم اینکه حتی بین خود کاندیداهای موجود نیز نارضایتی غیرقابل انکاری ایجاد خواهد شد چرا که حاکمیت به نفع هرکدام موضع گیری کند دیگری را از خودرنجانده است. شما لحظه ای تصور کنید انتخابات شورای شهر یا مجلس برگزار می شود و ما در تهران و شهرهای بزرگ میلیونها رای باطله خواهیم داشت که یا حاکمیت بدان اعتراف خواهد کرد و انتخابات مجددی برگزار خواهد نمود یا اینکه آرای باطله را به نفع تعدادی از کاندیداهای تایید شده مصادره کرده و نارضایتی شدیدی در میان مابقی تایید شدگان ایجاد خواهد کرد (چرا که رسیدن به قدرت برای همه مطلوبست وکسی برای رضای خدا از آن چشم پوشی نخواهد کرد) ضمن اینکه مردم را نمی توان قانع ساخت که تقلبی در کار نبوده و حاکمیت بطور قطع باید منتظر واکنش ملت باشد. |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر