قربیت در مقام وفا و فدا
حضرت عبدالبهاء مظهر وفا و فدا و عاشق خدمت به عَتَبهء عُلیا بودند. هر کس به امر عشق میورزید، معشوق آن حضرت بود. ذرّات وجود مبارک ممزوج با وفا و فدا بود. هر کس فانی بود و فدایی، و به واجبات وفا قائم، در دل آن حضرت جای داشت. بیدلیل نبود وقتی نفسی از احبّاء از حضور مبارک در خصوص فرشته سؤال کرد، خطاب به او فرمودند، "حاجی." سائل وقتی به پشت خویش نگاه کرد، حاجی میرزا حیدرعلی، پیرمرد نورانی، را دید که سر از پنجرهء اطاقی بیرون کرده و محو تماشای هیکل میثاق است. به سائل فرمودند، "حاجی فرشته است. من از او بسیار راضیام. زیرا فانی محض است؛ فدایی است و وفا به امر بهاء نموده است."
در این مقام چون دیگر مقامات، قلم عاجز و بیان نارسا است. جان سخن را از بیانات مبارکه میتوان دریافت:
هوالابهی
یاعلی قبل اکبر هرکس خادم احبّاست، سروَر اصحاب است و هر که چاکر یاران است شهریار دو جهان است. خدمت یاران خدمت حق است و عبودیت آ ستان سلطنت شرق و غرب. طوبی لِکُلّ خادمٍ لأحبّاءالله. ع ع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر