»راوا « ستاره ای که بر قله مبارزات آزادیخواهانه افغانستان می‌درخشد گلناز. راد در طول تاریخ، جنبش زنان در هر نقطه از دنیا جزو مترقی ترین و پیشرو ترین جنبش ها بوده است. زنانِ پیشرو از حدود یک قرن پیش مبارزات پیوسته و شکل یافته خود را آغاز کرده اند و این مبارزه در کشورهایی که دارای رژیم و ساختار اجتماعی ایدئولوژیک مذهبی بوده اند، همواره پر تلاطم و همراه با استقامت و جان فشانی های بسیار بوده است. «راوا» جمعیت زنان انقلابی افغانستان، پیشرو و تسلیم ناپذیر، در افغانستان شروع به مبارزه کرد؛کشوری که تاریخ خونبارش همواره سرشار از سرکوب و کشتار است، کشوری که حتی زندگی روزمره در آن امری پر تلاطم و دشوار می نماید، حال آن که زن باشی، و مبارزه کنی! آن هم مبارزه انقلابی! «راوا» به عنوان اولین سازمان آزادی خواه مستقل و سیاسی زنان افغانستان در سال 1356 توسط مینا و تعدادی زنان هم رزم او و با هدف کار برای ایجاد یک جامعه دموکراتیک و تامین حقوق سیاسی و اجتماعی در کابل بنیان نهاده شد . مینا در ۱۳۳۳ در کابل بدنیا آمد، طی دروان مکتب او، کابل و سایر شهر های بزرگ کشور دستخوش جنبش های توده‌ای و روشنفکری بوده به شدت سیاسی می‌گردید، متاثر از همین اوضاع به اولین آگاهی های سیاسی اش در رابطه با مسایل سرزمین و مردمش دست یافت و این سر آغاز راهی بود که بعد ها با تحقیق و مطالعه مستمر و شرکت مستقیمش در مبارزه هرچه بیشتر عمق یافته و در تار و پودش ریشه دواند. مینا با درک ستم چند لایه ای که بر زنان افغانستان تحمیل شده بود، نیروی شگرف انقلابی را در وجود آنان می‌دید. او اعتقاد داشت که زنان سرزمین اش همچون شیران خفته‌ای اند که اگر بیدار شوند و به حرکت درآیند نقش عظیمی در هرگونه انقلاب سیاسی و اجتماعی کشور ما ایفا خواهند کرد. مینای شهید، مبارزه اثربخش و انقلابی زنان را بدون داشتن تشکل مستقل آنان فاقد ارزش می‌دانست مینا بی‌هراس از تهدیدها و ترورهای بنیادگرایان جاهل و انحصارطلب ندا سر داد که مبارزه علیه امپریالیستها جدا از مبارزه علیه بنیادگرایان نیست. اگرچه در آن اوضاع به مبارزه علیه متجاوزین تقدم قایل بود ولی گوشزد می کرد که هرگز نباید گذاشت بجای زنجیر ها امپریالیست ها، زنجیر های تعصب و جهالت بردست و پای ما سنگینی کند. مینا در ۱۹۸۱ به عنوان نماینده مقاومت افغانستان بنابه دعوت حزب سوسیالیست فرانسه جهت شرکت در کنگره حزب مذکور عازم آن کشور شد و بعد با استفاده از فرصت از چندین کشور دیگر اروپایی دیدن کرده و با سران و رجال مهم و همچنین با نمایندگان جنبش های آزادیبخش ملاقات و گفتگو نمود. او طی این سفر های تاریخی با شایستگی پرافتخاری، صدای برحق مقاومت مردم اش و نقش عظیم زنان را در این مقاومت به گوش جهانیان رسانید. مبارزات پر از دستاورد «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» و غلبه پی در پی آن بر توطئه های خاینانه دشمن، نمی توانست امپریالیستها و بنیادگرایان فاشیست را به وحشت نیندازد. دشمنان وحشی و خون آشام مدتها پیش در وجود مینا دنیایی از پاکبازی و تسلیم ناپذیری انقلابی را مشاهده کرده بودند. بالاخره نقشه شوم فاشیست ها در چهارم فوریه ۱۹۸۷ در شهر کویته پاکستان عملی شد. در سال های 1357 و 1358، بعد از کودتای 7 ثور، راوا هدف اصلی خود را شرکت در جنبش مقاومت ضد امپریالیسم اعلام کرد و علی رغم فضای سرکوب و هم چنین تروریسم لجام گسیخته بنیادگرایان اسلامی، راوا در جبهه مقاومت تمام تلاش خود را در مبارزه میهنی به کار بست. و علی رغم جو اختناق به چاپ انتشار و پخش وسیع شب نامه ها و سازمان دهی مظاهره ها و گردهمایی برای محصلان و شاگردان مکتب می پرداخت. اولین شماره «پیام زن» ارگان راوا در سال 1359 در کابل منتشر شد. که این حرکت با دستگیری و شکنجه و سال ها زندانی شدن تعدادی از اعضا و طرفداران راوا رو به رو شد. این نشریه توسط مینا و به منظور بالا بردن سطح آگاهی زنان و افشای جنایات امپریالیست ها منتشر می شد که تا کنون هرچند که با وقفه هایی رو به رو بوده اما کماکان منتشر می شود. ظاهرات دختران مکاتب کابل و شکل دهی چنین تحرکاتی از فعالیت های راوا در آن دوره است. ترور مینا رهبر جمعیت زنان انقلابی افغان در سال 65 و با هدف از فعالیت بازداشتن راوا انجام شد. اما این گروه مبارز به راه خود ادامه داد و از پای ننشست. تداوم این مبارزات با به قدرت رسیدن طالبان سخت و دشوار می نمود اما هم چنان که مینا در شعرش آورده است: حالا دگر مرا زار و ناتوان مپندار هم وطن من زنم که بیدار گشته ام راه خود را یافته ام و هرگز بر نمی گردم من دیگر زنجیر ها را از پا گسسته ام.... بعد از واقعه 11 سپتامبر 2001 پس از حمله امریکا به افغانستان و با به قدرت رسیدن ائتلاف شمال و سازش و مدارای حامد کرزای و هم فکرانش مبارزات راوا وارد مرحله جدید شد. زیرا که حقوق از دست رفته زنان با مسامحه و سازش و ادعا های بی پایه در مورد بازسازی و تامین حقوق زنان به دست نمی آید و در همین راستا است که زنان مبارز انقلابی افغانستان پویا و وفادار به اهدافی که از ابتدا برای خود در نظر گرفته اند به سوی آزادی راه می جویند. اما آنچه که راوا در راهش می پوید چنین است: - پیکار علیه بنیاد گرایان خائن جهادی و طالبی و باداران خارجی شان - تامین آزادی دموکراسی، صلح و حقوق زنان - ایجاد دولتی نمایند و مبتنی بر ارزش های دموکراتیک - وحدت با تمامی نیروهای آزادی خواه و دموکرات و مبارز با سازشکاری در برابر بنیادگریان - پیکار بر ضد خائنان تجزیه طلب که جنگ های قومی مذعبی و منطقوی را دامن می زنند - پشتیبانی از جنبش های رهایی بخش فلسطین، کردستان، کشمیر، ایران، و سایر خلق های آسیا، افریقا و امریکای لاتین. شعری برای «راوا» جنبش انقلابی زنان افغانستان لیندا جونز(امیاس) زنی سیاه پوستم و ستمی را كه در سراسر جهان بر زنان می‌رود نیك درك می‌كنم. در ایالت مسیسیپی ایالات متحده امریكا در زمانی زاده شدم كه ما زنان سیاه مجبور بودیم از خواهران خود یاری بخواهیم تا صدای حق خواهی خود را بلند كنیم. مبارزه ما برای تساوی حقوق هنوز هم ادامه دارد. بخاطر خود دریابی و التیام روان گداخته‌ام می‌نویسم. بعد از اآشنایی با این جنبش انقلابی، شعری موشح برای »راوا« سرودم.: R خواهرانم، شرر خیز بادا خشم تان بر سكوت ترس E مادرانم، خاموش كنید این صداهای ناامیدی را V رستن از وضعیتی چنین ستیزیست مردافگن O در جامعه‌یی خود شیفته، كه پروردگاه زندگی L ـ خاكِ بذر زایش‌ـ زهدان‌های زنان خود را برباد می‌دهند U با خشونتِ بی جای پدران، برادران، پسران T اشكِ زنان پشتِ پا خورده اقیانوس‌های خونند I كه امواج آن ترس مان را، اطاعت جبری مان را O ـ به نظامی كه قدرتش در خود بینی كور مردانه آنست N و ظلم مردان را ایزد جهانبان داندـ فرو خواهند برد A برخیزید خواهرانم، مادرانم، دخترانم! R بر نابود سازی زنان بشورید Y فریاد برآرید، همه یكجا، همه تنها، سرود آزادی را A برخیزید ای زنان سراسر جهان S بخاطر دادخواهی بپا شوید S بخاطر صلح بپا شوید O قلب‌های تان را بگشایید و بگذارید چشمان تان ببینند C كه پیوند و همسویی نیروی همه‌ی مان زنجیر گسل است I تندیسه‌های صلح همواره بوده ایم A هر یك مادری مهر ده، دختری مهر خواه، خواهری مهر ورز T اكنون زیرِ پا ـآه زین خشم شرر بار I ـ زین شرار خشم‌ـ كه بینیم نوباوه دختران O محمل بدوش مرگ زودرس بخانۀ گور می‌روند N در تغزل بی سرانجام مرگ و زندگی O كه بینیم قربانی در معبدِ مرد، این ایزد جهانبان F دختران مان را ذبیحِ محرابِ هوسِ پدر T پیچیده در ژنده پاره‌ها آن چهر گلگون H پنهان از نظر تا نبینند جهانیان E كینۀ برهنه و سوزندۀ مردان حكمران W بر زنان ـاین سرچشمۀ حیات‌ـ O آه خواهرانم، مادرانم، دوستانم! M سوگوار نشستن نه راه نجات دختران ماست از پلشت دیو E ـ آن كه كاخ افراشته در قلب ویرانی ـ N سوگوار نشستن نه راه نجات ملتیست كه می‌آموزد كه زن شمن است! O مادران ما ذبیح قربانی F در محراب بادِ سرِ پسر A برخیزید ای زنان از سراسر جهان F نیك بنگرید بر حقیقتِ دروغِ ذاتِ مردانگی G مدعیان عرش خدایی، قاتلین زن زیر نام نامی جهاد H ابلیسیان دوزح خاسته با مرام دوزخی A آماج نگرفته اند جز زنان ـ آن كه پرورد در آغوش مهر N با شیرۀ جان I دلبندِ جگر گوشه S پسران، كه بالغ شوند روزی و T بدرنند این گهوارۀ زهدان خود، آن گلوی خواهر را! A برخیزید ای زنان از سراسر جهان و پاره كنید N این حلقۀ طناب از گِرد قلب خویش، آزادگر برگفته از نشریه سوسیالیست – شماره اول **** | 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر