آقای احمدی نژاد ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران دروغ نمی گویند . گفتار ایشان صد در صد درست است بله افراد نظام جمهوری اسلامی از اراذل و اوباشش گرفته تا ریاست جمهورش از آزادی مطلق برخوردارند می توانند هر کس را که از آنها نبود از کار برکنار کنند زندان کنند و بکشند یا مورد تجاوز قرار دهند متاسفانه این ملت ایران است که آزادی ندارد باید دید شما از کدام زتویه به موضوع نگاه می کنید . واقعا" در این کشور آزادی اینقدر وجود دارد که جاعل مدارک تحصیلی به مقام وزارت می رسد . درویش علی
احمدی نژاد: باز هم دروغ بزرگ
*اما اين واقعيت متضاد را چطور بايد ديد؟ برای مصرف خارجی ادعا می کنند که در ايران "آزادی مطلق" برقرار است و درست همزمان در داخل تاکيد می کنند که بدون سرکوب ممتد سررشته کنترل جامعه را در حوزه پوشش زنان از دست خواهند داد؟
روشنگری: احمدی نژاد در مصاحبه ای که با شبکه تلويزيونی PBS آمريكا صورت داد, در کنار تاکيدش بر آمادگی رژيم برای کنار آمدن با آمريکا, بار ديگر آن دروغ بزرگ را که پيش از اين هم گفته بود, تکرار کرد. او گفت:"در ايران آزادى مطلق برقرار است. افراد، ديدگاه هاى خودرا مطرح مى كنند و كسى به خاطر بيان ديدگاهش محدود نمى شود. حتى ممكن است اين ديدگاه ها باهم مخالف هم باشند."
احمدی نژاد دروغ می گويد. خودش می داند, يکايک همکارانش در دولت, و کليه مسوولان کشوری و لشکری در اين نظام فاسد و دروغگو و مجموعه هواداران رژيم و حزب الهی ها می دانند که احمدی نژاد دروغ می گويد و آزادی مطلق که سهل است, آزادی نسبی هم در ايران وجود ندارد؛ نه تنها برای مخالفان و منتقدانی که خواهان حذف اين رژيم و استقرار يک جمهوری واقعی مردمسالار و مشارکتی هستند, بلکه حتی برای "خودی" هايی از همين نظام که پا از گليمشان دراز کنند, هم از آزادی خبری نيست. حال چه چه عضو هيات تحقيق و تفحص مجلس باشد, چه نماينده ای که به خاطر قدرت طلبی و منازعات باندی, مدرک دکترای قلابی وزير کشور را رو کند, چه حتی از وابسته گان به سياست های خود احمدی نژاد, هر جا حرفی, نظری, عملی و اقدامی با منافع "نظام" مغاير تشخيص داده شد, از سوی اين نظام سرسختانه مجازات می شود. طنز قضيه در اين است که درست همان روزی که رسانه های رژيم از قول احمدی نژاد در مصاحبه اش با شبکه آمريکايی از "آزادی مطلق" در ايران خبر دادند, همين رسانه ها (به طور نمونه خبرگزاری فارس) سخنان فرمانده نيروى انتظامى را منتشر کردند که گفت: "اگر طرح ارتقا امنيت اجتماعى در كشور به اجرا در نمي‌آمد طبق بررسي‌هاى به عمل آمده در سال‌جارى بروز بي‌حجابى در كشور قطعى بود.."
معنای اين سخنان اين است که نه فقط آزادی های سياسی, آزادی تحزب, تجمع, گردهم آيی, آزادی نشر عقايد و افکار در کشور وجود ندارد, که رژيم حاکم چنان منفور و ضد مردمی است که برای جلوگيری از گسترش رفتار عرفی در جامعه و مقابله با آزادی پوشش چاره ای جز سرکوب دائمی آزادی های مدنی ندارد وگرنه "قطعی" است که فضای اجتماعی را خواهد باخت. و سال گذشته اگر سرکوب را به نام "ارتقا امنيت اجتماعی" دامنه دار و گسترده نمی کرد سال جاری عرصه عمومی را باخته بود.
اما اين واقعيت متضاد را چطور بايد ديد؟ برای مصرف خارجی ادعا می کنند که در ايران "آزادی مطلق" برقرار است و درست همزمان در داخل تاکيد می کنند که بدون سرکوب ممتد سررشته کنترل جامعه را در حوزه پوشش زنان از دست خواهند داد؟
اين که احمدی نژاد به خود جرائت و حتی حق می دهد که چنين آشکارا دروغ بگويد البته دليل روشنی دارد: رهبران سياسی دنيای امروز همه گی اساتيد دروغ و رياکاری هستند و احمدی نژاد هم دست کمی از آنها ندارد. وقتی می توان کشتار ميليونی يک ملت اسير را "مبارزه عليه تروريسم" و به خاطر "آزادی و دموکراسی" در عراق جا زد, چرا نبايد بتوان اسارت يک ملت 70 ميليونی را که حتی آزادی پوشش هم ندارد را "آزادی مطلق" ناميد؟
سياست مداران رياکار تا پشت جبهه محکمی و تکيه گاه مطئمنی برای خود حس نکنند, چنين بی مهابا دروغ نخواهند گفت. آنها وقتی يقين داشته باشند که بخش عمده و جريان ساز افکار عمومی سرگرم امور ديگر است و مجال و حتی امکان کنکاش در دروغ های آنها را ندارد و يا اين افکار را چنان منکوب کرده و به چهارميخ کشيده اند که اصلا امکان تعمق و واکنش از آنها سلب شده است, به سادگی به خود جرائت می دهند که چنين دروغ های بزرگی سرهم کنند. نکته اتکای ديگر آنها اين است که بخش عمده ای از جريان ها و گرايش هايی که قاعدتا فاش گويی و بيرون کشيدن دروغ ها و تناقض های اين دست سياستمداران جزو وظايف آنهاست, خود در دروغ گويی و پرده پوشی حقيقت دست کمی از آنها که بايد حجاب ريا و فريب شان دريده شود ندارند و بالاخره سومين نکته اتکای مهم آنها اين است که بخش عمده و جريان ساز افکار عمومی تا آينده نه چندان نزديک, فقط از طريق بازخورد عملی نتايج ادعاها و سخنان و ديدگاههای سياستمداران است که به طور جدی پا به عرصه واکنش بازدارنده می نهند و سياستمداران به خوبی از آن آگاهند.
با اين حال روشن است که برای مقابله با رياکاری آنان و خالی کردن زيرپای عوامفريبانی نظير احمدی نژاد چاره ای نيست جز اين که نقطه اتکای آنها را نشانه گرفت. جای رسانه های قدرتمندی که بتوانند در مدار بزرگ روزانه و در صحنه عمل و اجتماع مچ اين رياکاران مطرود را بر سر بزنگاه بگيرند, خالی است؛ بويژه در ايران خلا چنين رسانه هايی حالت دردناکی پيدا کرده است؛ رسانه هايی که بيرق روشنگری را نه به نرخ اين يا آن جناح, اين يا آن دسته بندی, اين يا آن قطب داخلی يا بين المللی از اين رياکاران و دروغ گويان حرفه ای, که مستقل از همه آنها و به خاطر بيداری افکار عمومی برافراشته سازند و با وفاداری به حقيقت و روشنايی, اين رياکاران مردم فريب را به چالش بگيرند.
|
|
Be smarter than spam. See how smart SpamGuard is at giving junk email the boot with the All-new Yahoo! Mail |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر