کتاب‌های فارسی: [farsibooks] به مناسبت سی وهفتمین سالگرد نبرد سیاهکل

بیانیه سازمان فدائیان (اقلیت) به مناسبت سی وهفتمین سالگرد نبرد سیاهکل

برای نبردی بزرگ آماده شویم

کارگران و زحمتکشان، زنان ستمدیده ! جوانان! روشنفکران مترقی!

در تاریخ مبارزات توده های زحمتکش و ستمدیده هرملتی، رویدادهائی ست که هرگز فراموش نمی شوند. از نسلی به نسل دیگر منتقل می گردند، جاوادنه می مانند وهمواره به نیکی از آنها یاد می شود.

ماندگاری این رویدادهای وتبدیل شدن پیشگامان آنها به قهرمانان حماسی توده های زحمتکش از آن روست که طغیان ستمدیدگان علیه ستمگران را به نمایش می گذارند، بی قراری انسان ستمدیده را برای گسست زنجیرهای اسارت به وضوح نشان می دهند و منشاء اثری فراتر از خود رویداد می گردند.

در تاریخ مبارزات توده های زحمتکش و ستمدیده مردم ایران نیز نمونه های فراوانی را می توان از این رویدادها سراغ گرفت. نبرد حماسی سیاهکل در ١٩ بهمن ١۳۴٩، یک نمونه از این رویدادهای ماندگار است. همین که از تاریخ سیاسی جامعه ایران سخن به میان می آید، نام سیاهکل، دیگر روستائی در گذشته و شهرستانی درگیلان امروز نیست، بلکه سمبلی از مبارزه قهرمانانه کمونیست های ایران علیه ستمگران وآشتی ناپذیری آنها بانظم ضد انسانی سرمایه داری ست.

آفرینندگان حماسه سیاهکل، خود در یک نبرد نابرابر از پای در آمدند، اما این حرکت، منشاء چنان تاثیری در جامعه ایران بود که مستثنا از ارزیابی های نظری و سیاسی که اکنون دیگرموضوعیت خود را ازدست داده‌اند، درقلب توده های زحمتکش جای گرفت وبه رویدادی ماندگار تبدیل گردید. ازاین‌رو، ١٩بهمن، دیگر صرفا سالروز نبرد قهرمانانه، بنیانگذاران سازمان نیست، بلکه سالروزنبردی حماسی در تاریخ سراسر مبارزه توده های کارگر و زحمتکش مردم ایران است.

سیاهکل دیگر تکرار نشد و نخواهد شد. اما آنچه که سازمان ما از فردای سیاهکل، در هر شکل از مبارزه خود، به آن پای بند مانده است، ادامه اهداف و آرمان های آزادیخواهانه و سوسیالیستی فدائیان در نبرد سیاهکل است که پرچم آن را با جانفشانی به اهتزار در آوردند. همین اهداف و آرمان های بزرگ است که امروز، پس از گذشت ۳۷ سال از حماسه سیاهکل، سازمان ما همچنان با مبارزه در راه آزادی و سوسیالیسم، دفاع پیگیر از منافع واهداف طبقه کارگر و از موضع این طبقه، دفاع از مطالبات عموم مردم زحمتکش و ستمدیده ، خود را متعهد به آنها می داند.

کارگران و زحمتکشان! زنان ستمدیده! جوانان و روشنفکران مترقی!

سالروز ٢٢ بهمن، نیز در پیش است. این قیام، درس ها وتجارب گرانبهائی برای توده های مردم ایران داشته که هرگز نباید آنها رافراموش کرد.

هنگامی که توده های زحمتکش مردم ایران در ٢٢ بهمن ١۳۵۷ به قیام مسلحانه روی آوردند، هدف از این قیام قهرمانانه وحماسی، سرنگونی ستمگران از اریکه قدرت و پیروزی انقلاب بود. اما سالها دیکتاتوری واختناق رژیم شاه، مانع از آن شده بود که مردم کارگر و زحمتکش به عنوان برپا کنند گان انقلاب، متشکل باشند و به اهداف ومنافع خود آگاهی داشته باشند. دشمنان مردم زحمتکش وانقلاب آنها، از همین نقطه ضعف به نفع خود بهره برداری کردند. توده ها از روی نا آگاهی ، به یک دارودسته مرتجع، تحت رهبری خمینی اعتماد کردند. نتیجتا قدرت سیاسی از رژیم مرتجع شاه، به یک گروه ارتجاعی دیگر منتقل گردید. اندکی پس از قیام، همین که مردم متوجه شدند، چه اتفاقی رخ داده است، دیگر دیر شده بود وهیئت حاکمه جدید، با سرکوب و کشتار عنان گسیخته ای که در سال ۶٠ به اوج خود رسید، آخرین بقایای دست آورد انقلاب توده مردم را نیز از آنها باز پس گرفت. اکنون دیگر،نتایج فاجعه بار استقرار جمهوری اسلامی بر کسی پوشیده نیست.

اگر در آغاز استقرار جمهوری اسلامی، ماهیت آن بر اکثریت مردم ایران پوشیده بود، ما به عنوان سازمان چریکهای فدائی خلق ایران، و اندکی بعد، به عنوان جریان اقلیت سازمان فدائیان وظیفه خود می دانستیم که حقیقت را به توده های مردم بگوئیم، با مبارزه عملی خود از خواست ها واهداف توده های انقلای مردم دفاع کنیم، تمام جریاناتی راکه می کوشیدند بر ماهیت سر تا پا ارتجاعی جمهوری اسلامی سرپوش بگذارند، افشا کنیم وعلیه رژیمی که بار دیگر استبدادی هولناک تر از رژیم شاه را به مردم ایران تحمیل می کرد، بجنگیم.

جمهوری اسلامی صدها تن از آگاه ترین و پیشروترین کارگران، زنان، معلمان و دانشجویانی را که در صفوف سازمان ما مبارزه می کردند، به جوخه اعدام سپرد. هزاران تن را سال ها به بند کشید. اما هیچگاه نتوانست ونخواهد توانست سازمان ما را از مبارزه برای اهداف و آرمان های انسانی آزادی خواهانه و سوسیالیستی باز دارد. چرا که این مبارزه، چیزی جدا از مبارزات و مطالبات توده های تحت ستم مردم ایران ، و اهداف و آرمان های انسانی طبقه کارگر نبوده ونیست. این مبارزه، جزئی جدائی ناپذیر از مبارزات کارگران وتوده های زحمتکش برای برپائی یک انقلاب اجتماعی و رهائی بشریت ستمدیده است. شکست ناپذیری ما درهمین است.

امروز، اما دیگر نه فقط ماهیت ارتجاعی جمهوری اسلامی به عنوان یک دولت مذهبی استبدادی پاسدار نظام ستمگرانه واستثمارگرانه سرمایه داری بر عموم توده های کارگر و زحمتکش روشن است، بلکه شکست تمام سیاست ها و تاکتیک های رژیم نیز که ورشکستگی کامل آن را نشان می دهد، بر همگان آشکار شده است.

سرتاپای رژیم، درعرصه های مختلف، اقتصادی، اجتماعی وسیاسی فرو رفته در بحران است. اعتراض و مبارزات توده ای دم به دم وسعت و ژرفای بیشتری به خود گرفته است. جمهوری اسلامی برای نجات خود، بیش از پیش سرنیزه را در دستور کار قرار داده و به اختناق و سرکوب گسترده تری متوسل شده است.

رژیم، با تشدید وحشی گری، درعین حال می خواهد به ما معترضین به نظم موجود بگوید که به سادگی کنار نخواهد رفت و تاپایان خط ایستاده است. دلیل آن هم روشن است. نه فقط از آن رو که طبقات حاکم ستمگر، هیچگاه به سادگی تسلیم خواست واراده توده های تحت ستم نمی شوند، بلکه به این علت نیز هست که جمهوری اسلامی در طول دوران حیات ننگین اش ، آنچنان جنایات و فجایع بزرگی رابه بار آورده است که سران و پاسداران آن، هر لحظه از مجازاتی که درانتظار آنهاست، در وحشت مرگبار به سر می برند. از همین روست که مصمم‌اند، تا لحظه به گور سپرده شدن، از هیچ جنایتی فروگذار نکنند.

بنابراین تکلیف روشن است، یا باید به اسارت وبندگی درچنگال جمهوری اسلامی تن داد، یا در یک نبرد خونین و تا پای جان این دشمن ستمگر ضد انسانی را به گور سپرد.

راه دیگری برای نجات ما مردم کارگر و زحمتکش تحت ستم، جز یک انقلاب و سرنگونی قهر آمیز جمهوری اسلامی باقی نمانده است. تنها یک انقلاب اجتماعی می تواند ما را از اسارت وستم رها سازد.

قیام مسلحانه ٢٢ بهمن ١۳۵۷، به عنوان سمبل برجسته قدرت وتوانائی توده های زحمتکش نشان می دهد که جمهوری اسلامی نیز همچون رژیم شاه، هر آنچه هم که نیروی سرکوب داشته باشد، در برابر قدرت میلیون ها انسان کارگر و زحمتکش، تاب و توان مقاومت را نخواهد داشت. تنها به این شرط که ما توده های مردم زحمتکش، شکلی سازمان یافته وسراسری به مبارزه خود بدهیم.

برای برپائی یک اعتصاب عمومی سیاسی که پیش شرط روی آوری به قیام است، از هم اکنون تدارک ببینیم. نبردی سخت در پیش است. دراین نبرد باید هرچه سازمان یافته تر حضور داشت. دشمن را نخست باید در جریان یک رشته اعتصابات، وتظاهرات، نبردهای موضعی خیابانی فرسوده و تضعیف نمود وآنگاه با قیام سرنگونش کرد.

این تجربه ای ست که از سرنگونی رژیم شاه به دست آورده ایم ودوباره باید آن را برای برپائی انقلابی دیگر به کار بندیم. این انقلاب، دیگر یک انقلاب همگانی، با اهداف ناروشن توده های نا آگاه نخواهد بود. انقلاب کارگری ست که نخستین گام آن سرنگونی جمهوری اسلامی واستقرار حکومت شورائی کارگران و زحمتکشان خواهد بود.

حکومت شورائی، بی درنگ، فوری ترین مطالبات آزادی خواهانه، دمکراتیک، رفاهی و اجتماعی عمومی را متحقق خواهد ساخت و گام بعدی خود را به سوی استقرار جامعه ای سوسیالیستی برخواهد داشت.

سازمان فدائیان (اقلیت) درسی وهفتمین سالگرد ١٩ بهمن، با اعتقادی راسخ به اهداف و آرمان های آزادیخواهانه و سوسیالیستی بنیانگذاران سازمان، به تلاش ومبارزه پیگیر خود، برای سرنگونی جمهوری اسلامی، استقرار یک حکومت شورائی و گذار به سوسیالیسم ادامه خواهد داد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی- برقرار باد حکومت شورائی

نابود باد نظام سرمایه داری

زنده باد آزادی - زنده بادسوسیالیسم

سازمان فدائیان (اقلیت)- بهمن ماه ١۳٨۶

کار – نان – آزادی – حکومت شورائی

ما کار می خواهیم٬ ما نان می خواهیم٬ ما آزادی می خواهیم و ما حکومت شورایی می خواهیم و

ما از بسیارانیم

برای اشتراک در گروه ایمیلی دوستان اقلیت در یاهو روی این خط کلیک کنید

__._,_.___

Messages in this topic (1) Reply (via web post) | Start a new topic

Messages

This is a non-political list.