گزارش وبلاگ ادبی هنری "دیگر"
در روز 19 بهمن در قطعه‌ي 33
آری، ما هنوز زنده‌ايم
در سي و هفتمين سالگرد حماسه‌ي سياهكل، 19 بهمن ماه 1386، قطعه‌ي 33 بهشت زهراي تهران در زير برف سنگيني كه جا به جا از روي قبور جانباختگان راه آزادي كنار زده بوند، پوشيده شده بود. و آرام و زيبا، با غباري كه بايد روزي از سينه‌ي پر روايت‌اش زدودوده شود، آراميده بود.
قطعهِ 33 بهشت‌زهراي تهران مزار تعداد زيادي از جانباختگان راه آزادي پيش از انقلاب 57، مانند بيژن جزني و ضيا ظريفي، كلانتري، مرضيه‌ي اسكويي و احمد زيبرم و محمد حنيف نژاد و هوشنگ ترگل و بسيار بسيار دلاوران و مبارزان ديگر است كه رژيم جمهوري اسلامي در سال 4 و 1383 قصد نابودي و محوش را داشت كه با اعتراض نسل جوان ومبارز و پيگيري بازماندگان مبارزان مدفون در آن قطعه موفق نشد.
امروز (19 بهمن 1386) قطعه‌ي 33 مانند ساير قطعات وقفي بهشت‌زهرا با تابلوي وقف، و دست‌نخورده است و حتي در محلي اشاره به مزار تعدادي از مبارزان مذهبي كه در آن قطعه مدفون گشته‌اند، به عنوان اعداميان سياسي قبل‌از انقلاب شده و پرچم‌هايي بر مزارشان قرار داده‌اند.
كارتي هم به نشانه‌ي يادگاري بر مزار رفيق كبير بيچن جزني قرار داده شده بود و مادر ترگل‌ها هم مانند هر جمعه بر مزار پسرش هوشنگ ترگل حاضر شد و گل و بوسه‌يي نيز نثار قبر خسرو گلسرخي و كرامت دانشيان نمود. او با ديدن رفقايي كه بر مزار جانباختگان راه آزادي خلق سرود مي‌خواندند و دسته‌گل مي‌گذاشتند، با شادي فرياد زد: «هوشنگ من هنوز زنده است. هوشنگ پيش از اعدام به من گفته بود، مادر تو هزار پسر داري، براي من نگران و غمگين نباش، حالا من آن پسرها و دخترهايم را مي‌بينم»
آري ما زنده‌ييم و زنده مي‌مانيم و هيچ وقت خاطره‌ي رفقايي كه جانشان را فداي راه آزادي خلق كردند، چه آن‌ها كه توسط دژخيمان رژيم پهلوي كشته شدند و چه آن‌ها كه مزدوران جمهوري اسلامي آنان را كشتند، فراموش نخواهد شد
This is a non-political list.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر