View=>Encoding=>Unicode(UTF-8)
ایران، ۶۰ سال پس از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر
---------------------------------------------------------------------------
سایت دویچه وله: دهم دسامبر، روز
جهانى حقوق بشر، سالروز تصويب اعلاميه
جهانى حقوق بشر، و امسال شستمین سالگرد
تصویب این اعلامیه است. سندی که در سال
۱۹۴۸ تحت عنوان «اعلاميه جهانى حقوق بشر»
به تصویب رسید، مهمترین پیمان‌نامه‌ی
بین‌المللی در دوران معاصر در دفاع از
حقوق و کرامت انسان است.
پس از تاسیس سازمان ملل، در حالی که هنوز
آثار فجایع انسانی جنگ جهانی دوم، جامعه
بشری را آزار می‌داد گروهی از پیشروان
دفاع از حقوق انسان، دست‌اندرکار تهیه
نخستین اعلامیه‌ی حقوق بشر شدند.
کمیته‌ای از سوی سازمان ملل مامور این کار
شد که سرپرستی آن را خانم النور روزولت،
همسر فرانکلين روزولت، رئیس جمهور وقت
آمریکا بر عهده داشت.
این کمیته پس از سه سال کار مداوم، توانست
سندی را در ۳۰ ماده تنظیم کند. این سند در
تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در مجمع عمومی
سازمان ملل مطرح شد و بدون مخالفت به تصویب
رسید. از ۵۶ کشور عضو سازمان ملل، ۴۸ کشور
به آن رای مثبت و ۸ کشور رای ممتنع دادند.
ایران یکی از ۴۸ عضو تأیید‌کننده
اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر بود. از هنگام
تصویب اعلامیه تاکنون بیش از ۱۴۰ کشور
دیگر جهان به عضویت سازمان ملل
درآمده‌اند که همگی این اعلامیه را امضا
کرده‌اند.
اعلامیه جهانی حقوق بشر، یک
پیمان‌نامه‌ی بین‌المللی است که دیدگاه
سازمان ملل متحد، بالاترین و مهمترین نهاد
بین‌المللی را در مورد حقوق مدنی،
فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی تمامی
انسان‌های کره‌ی خاکی ما تشریح می‌کند.
این سند می‌گوید: «هر کس می‌تواند بدون
هیچ‌گونه تمایز، خصوصا از حیث نژاد، رنگ ،
جنس، زبان، مذهب، عقیده سیاسی یا هر عقیده
دیگر و همچنین ملیت، وضع اجتماعی، ثروت،
ولادت یا هر موقعیت دیگر، از تمام حقوق و
کلیه آزادی‌هایی که در اعلامیه حاضر ذکر
شده است، بهره‌مند گردد.»
هر چند هنوز قواعد و قوانینی در خصوص
ارزیابی کارنامه‌ی حقوق بشری کشورهای عضو
سازمان ملل وجود ندارد، اما اعلامیه‌ی
جهانی حقوق بشر از اعتبار حقوق بین‌الملل
برخوردار است و سندی مهم و معتبر برای سنجش
رفتار کشورها در زمینه‌ی رعایت حقوق بشر
است.
در سا‌لهای بعد ۹ سند دیگر نیز در سازمان
ملل متحد به تصویب رسیدند که در بسط و
تعمیق مندرجات اعلامیه حقوق بشر نقش
به‌سزایی داشته و دارند. «میثاق
بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی»، «میثاق
بین‌المللی حقوق اقتصادی-اجتماعی و
فرهنگی»، «پروتکل اختیاری مربوط به میثاق
بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی» از جمله‌ی
این اسناد هستند.
ایران، ۶۰ سال پس از تصویب اعلامیه جهانی
حقوق بشر
ایران جزو نخستین کشورهای امضاکننده‌ی
اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر است. با
این‌حال ۶۰ سال پس از این رویداد، به
گفته‌ی نهادهای بین‌المللی حقوق بشر از
جمله عفو بین‌المل، دیده‌بان حقوق بشر،
گزارشگران بدون مرز، جامعه‌ی دفاع از
حقوق بشر در ایران، کمپین بین‌المللی
دفاع از حقوق بشر در ایران و خود کمیسیون
حقوق بشر سازمان ملل، این کشور دارای یکی
از بدترین کارنامه‌های حقوق بشری است.
این نهادهای حقوق بشری می‌گویند، در
ایران از آزادی‌های سیاسی و مدنی در مفهوم
واقعی آن خبری نیست. بازداشت‌های
خودسرانه افراد، توقیف نشریات، جلوگیری
از اجتماعات مسالمت‌آمیز همچنان ادامه
دارد و دانشجویان منتقد از ادامه‌ی تحصیل
در دانشگاه محروم می‌شوند. اقلیت‌های
دینی و قومی مورد تبعیض‌اند و به شدت
سرکوب می‌شوند. دستگاه قضایی ایران تابع
کانون قدرت و فاقد استقلال است. ایران از
نظر شمار صدور و اجرای احکام اعدام در
مرتبه دوم در سطح جهان قرار دارد و جزو
معدود کشورهایی است که نوجوانان بزهکار را
تحت عنوان قصاص اعدام می‌کند.
ایران از جمله کشورهایی است که در مجامع
بین‌المللی با "جهان‌شمولی" اعلامیه‌ی
حقوق بشر مخالفت می‌کند.
---------------------------------------------------------------------------
Link: http://www.iranpressnews.com/source/050825.htm
------------
سایت دویچه وله: دهم دسامبر، روز
جهانى حقوق بشر، سالروز تصويب اعلاميه
جهانى حقوق بشر، و امسال شستمین سالگرد
تصویب این اعلامیه است. سندی که در سال
۱۹۴۸ تحت عنوان «اعلاميه جهانى حقوق بشر»
به تصویب رسید، مهمترین پیمان‌نامه‌ی
بین‌المللی در دوران معاصر در دفاع از
حقوق و کرامت انسان است.
پس از تاسیس سازمان ملل، در حالی که هنوز
آثار فجایع انسانی جنگ جهانی دوم، جامعه
بشری را آزار می‌داد گروهی از پیشروان
دفاع از حقوق انسان، دست‌اندرکار تهیه
نخستین اعلامیه‌ی حقوق بشر شدند.
کمیته‌ای از سوی سازمان ملل مامور این کار
شد که سرپرستی آن را خانم النور روزولت،
همسر فرانکلين روزولت، رئیس جمهور وقت
آمریکا بر عهده داشت.
این کمیته پس از سه سال کار مداوم، توانست
سندی را در ۳۰ ماده تنظیم کند. این سند در
تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در مجمع عمومی
سازمان ملل مطرح شد و بدون مخالفت به تصویب
رسید. از ۵۶ کشور عضو سازمان ملل، ۴۸ کشور
به آن رای مثبت و ۸ کشور رای ممتنع دادند.
ایران یکی از ۴۸ عضو تأیید‌کننده
اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر بود. از هنگام
تصویب اعلامیه تاکنون بیش از ۱۴۰ کشور
دیگر جهان به عضویت سازمان ملل
درآمده‌اند که همگی این اعلامیه را امضا
کرده‌اند.
اعلامیه جهانی حقوق بشر، یک
پیمان‌نامه‌ی بین‌المللی است که دیدگاه
سازمان ملل متحد، بالاترین و مهمترین نهاد
بین‌المللی را در مورد حقوق مدنی،
فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی تمامی
انسان‌های کره‌ی خاکی ما تشریح می‌کند.
این سند می‌گوید: «هر کس می‌تواند بدون
هیچ‌گونه تمایز، خصوصا از حیث نژاد، رنگ ،
جنس، زبان، مذهب، عقیده سیاسی یا هر عقیده
دیگر و همچنین ملیت، وضع اجتماعی، ثروت،
ولادت یا هر موقعیت دیگر، از تمام حقوق و
کلیه آزادی‌هایی که در اعلامیه حاضر ذکر
شده است، بهره‌مند گردد.»
هر چند هنوز قواعد و قوانینی در خصوص
ارزیابی کارنامه‌ی حقوق بشری کشورهای عضو
سازمان ملل وجود ندارد، اما اعلامیه‌ی
جهانی حقوق بشر از اعتبار حقوق بین‌الملل
برخوردار است و سندی مهم و معتبر برای سنجش
رفتار کشورها در زمینه‌ی رعایت حقوق بشر
است.
در سا‌لهای بعد ۹ سند دیگر نیز در سازمان
ملل متحد به تصویب رسیدند که در بسط و
تعمیق مندرجات اعلامیه حقوق بشر نقش
به‌سزایی داشته و دارند. «میثاق
بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی»، «میثاق
بین‌المللی حقوق اقتصادی-اجتماعی و
فرهنگی»، «پروتکل اختیاری مربوط به میثاق
بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی» از جمله‌ی
این اسناد هستند.
ایران، ۶۰ سال پس از تصویب اعلامیه جهانی
حقوق بشر
ایران جزو نخستین کشورهای امضاکننده‌ی
اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر است. با
این‌حال ۶۰ سال پس از این رویداد، به
گفته‌ی نهادهای بین‌المللی حقوق بشر از
جمله عفو بین‌المل، دیده‌بان حقوق بشر،
گزارشگران بدون مرز، جامعه‌ی دفاع از
حقوق بشر در ایران، کمپین بین‌المللی
دفاع از حقوق بشر در ایران و خود کمیسیون
حقوق بشر سازمان ملل، این کشور دارای یکی
از بدترین کارنامه‌های حقوق بشری است.
این نهادهای حقوق بشری می‌گویند، در
ایران از آزادی‌های سیاسی و مدنی در مفهوم
واقعی آن خبری نیست. بازداشت‌های
خودسرانه افراد، توقیف نشریات، جلوگیری
از اجتماعات مسالمت‌آمیز همچنان ادامه
دارد و دانشجویان منتقد از ادامه‌ی تحصیل
در دانشگاه محروم می‌شوند. اقلیت‌های
دینی و قومی مورد تبعیض‌اند و به شدت
سرکوب می‌شوند. دستگاه قضایی ایران تابع
کانون قدرت و فاقد استقلال است. ایران از
نظر شمار صدور و اجرای احکام اعدام در
مرتبه دوم در سطح جهان قرار دارد و جزو
معدود کشورهایی است که نوجوانان بزهکار را
تحت عنوان قصاص اعدام می‌کند.
ایران از جمله کشورهایی است که در مجامع
بین‌المللی با "جهان‌شمولی" اعلامیه‌ی
حقوق بشر مخالفت می‌کند.
------------
Link: http://www.iranpres
This is a non-political list.
Change settings via the Web (Yahoo! ID required)
Change settings via email: Switch delivery to Daily Digest | Switch format to Traditional
Visit Your Group | Yahoo! Groups Terms of Use | Unsubscribe
.
__,_._,___
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر