وارتان عزیز مسلمانان شیعه را کون دادن از اجل تعلیمات است که علمای آنها در مدارس علمیه از این بابت آموزش می بینند و هر روز برای پاک کردن مقعد خود انگشت سبابه به دو بند در آن فرو میبرند ازاینرو این جماعت را بر اثر تکرار غیرت ضایع گشته و شرف و ناموس به چیزی اطلاق می کنند که وجود خارجی ندارد بنابراین به حفظ ظاهر پرداخته و هر عمل نادرست را به شرع مقدس تطبیق می دهند در نزد این جماعت کشور و ملت را ارجی نیست و ایننان امت را مهم می دانند که از گذشته افرادی عرب تبار یاد کنند و برای زنده نگهداشتن مردگان عرب داستانها تالیف کرده و آنان را برجای خدا نشانده و هر سال برای بزرگداشت آنان از صبح تا شب به زنجیر و قمه زنی بپردازند و پس از آن برای تکمیل این بزرگداشت به انواع فسق و فجور مبادرت ورزند این جماعت نه عرق وطن دارند و نه ملت، مهم آنکه از اتحاد مردم گریزانند و به هر طریقی که شده در میان ملت تفرقه می اندازند تا بتوانند به راحتی حکومت کنند. بنابراین خود ملاحظه خواهید فرمود امت این جماعت را عده یی کون گشاد تشکیل خواهد داد که نه توان تفکر دارند و نه توان کار . اما این جماعت را دست در هرکار نادرستی چنان باز است که هیچ بی ناموسی را نمی توان با اینها مقایسه کرد که اجل بی ناموسانند این جماعت را کتابی است که خود ساخته و آنرا به خدا منصوب کرده اند و خدای آنها نیز بسیار نیاز مند سجده و به خاک افتادن است و هر عمل انسانی را گناه بزرگ شمرده و به گفته علمای این جماعت به طور دایم مشغول فروکردن هیمه نیمه سوز به ماتحت دشمننان خود است و از آزار و شکنجه لذت می برد. حال شما تصور بفرمایید این خدا و این جماعت به چه روز خوشی افتاده اند ، تازه این موارد را که شما در این کشور دیده یا شنیده اید اول کار است برای دیدن بقیه کارها که عقل ما از تصور آن عاجز است باید منتظر بود. شاد و زنده باشید
--- On Wed, 12/24/08, vartan vartan <vartanvrtn@yahoo.com> wrote:
From: vartan vartan <vartanvrtn@yahoo.com>
Subject: *ادبستان کاوه* حال و روز ما
To: Adabestan-Kaveh-Ahangar@yahoogroups.com
Date: Wednesday, December 24, 2008, 5:52 PM
درود بر هم وطنان گرامى
سالها پيش داستانى شنيدم كه بسيار در خورِ احوال ما ايرانيان مى باشد ، اصل دستان از كيست، نمى دانم !
و اما خلاصه دستان.
ولايتى بود با مردمى ساده و زحمت كش كه زندگى را از راه كشاورزى مى گذراندند
با طلوع آفتاب بيل بر دوش مرد و زن, پير و جوان از دروازه ها ى شهر بيرون رفته و در اطراف شهر به كشاورزى مشغول بوده و با غروب آفتاب به داخل شهر و به خانه و كاشانه خود بازمیگشتند.
در اين ولايت حاكم و دستگاه حكومتى هم بود كه به امور ديوانى مپرداختند .
از بخت بد روزى كيسه خزانه دولت تهی گشت و دچار کسری بوجه شد، حاكم وزيران را چاره خواست، وزير الوزرا راه حلى پيدا كرد و ان چنان بود كه از فردا هر كس داخل و خارج شَهر شود يك درهم بپردازد، حاكم مخالفت كرد ، كه با اين عمل مردم به خشم خواهند آمد و شورش خواهند كرد. وزير حاكم را مجاب كرد كه هيچ اتفاقى روى نخواهد داد و چنان شد و مردم هنگام خروج و ورود به شهر درهمى به مأموران میپرداختند.
روزگاران بدین منوال سپری شد تا ديگربار کفگیر خزانه دولت به ته ديگ خورد و حاكم وزير را چاره خواست و بِدان شد كه از فردا عوارض ورود و خروج به شهر دو درهم شود، بوق و کرنا زدند و مردم را خبر دادند و مردم هم نه اينكه شورش نكردند بلكه با جان و دل پذيرفتند . اين دستان همچنان ادامه يافت تا عوارض به پنج درهم رسيد, روزى حاكم وزير را همى گفت: من از اين ملت در عجبم كه هر چه بر ایشان کنی دم برنمیاوردند . وزير حاكم را گفت: قربان كجايش را ديدى؟ نقشه تازه اى برایشان کشیده ام و ان اينست كه از فردا در هنگام خروج از شهر با انها لواط هم بکنند.
حاكم گفت اين ديگرغیر ممكن است حتما شورش خواهند كرد، وزير بار ديگر حاكم را مجاب نمود كه اتفاقى رخ نخواهد داد و چنان شد ، اضافه بر مأموران خزانه دارى مأمورانى را هم براى عمل لواط با اهالی شهرگماشتند و هر كس از شهر خارج ميشد مأموران ارشاد ترتيب او را از پشت ميدادند.
زمانى گذشت تا اينكه مردم شورش كردند و به درگاه آمدند به داد خواهى.
حاكم وزير را گفت: مردك نگفتم كه شورش خواهند كرد و در میان مردم رفت تا سخنشان شنود.
مردم حاكم را گفتند : جلالتمعاب، قدرقدرت ،سرور، بزرگوار، التفات نموده بر تعداد مأموران ارشاد بافزایید تا زودتر "ک . ن" ما بگزارند تا اینقدردر صفوف معطل نشويم !!!.
پايان
غم انگيز بود. نه؟
ياران خود داوری كنيد ، حال و روز ما به از اين است؟
شاد باشيد
وارتان |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر