برگی دیگر از اوهام انحصارگرایی ِ خاتمیت بر زمین می ریزد کاویان صادق زاده میلانی یکی از نامعقول ترین و ناپخته ترین و ناهنجارترین باورها انحصارگرایی حقیقت ابدی در قالب یک اندیشه است. در ماههای اخیر ناکارآیی فرضیۀ خاتمیت و عدم وجود آن در منابع اول حدیث و تناقض آن با قرآن را بررسی کردم. احادیثی تازه یاب از الکافی و بصایرالدرجات که وعده به پیامبر بعدی می دهند راهگشا و کاملاً جوابگوی انحصارگرایی نیروهای فشار و تحمیق دینی هستند. تیر خلاص توهمی انحصارگرا و دگرستیز بنام خاتمیت قبلا ً زده شده ولی مطلب زیر را برای حسن خِتام خدمت عزیزان عرضه می کنم. معنی الاوصیاء به معنی جمع وصی در معارف حدیث شیعه به مفهوم ائمه به کار رفته است. برای نمونه: سمعت ُ ابا عبدالله (ع) بقول: انّ الروح خلق اعظم من جبرئیل و میکائیل کان مع رسول الله (ص) یسدّده و یرشده، و هو مع الاوصیاء من بعده (بصایرالدرجات 367 جلد 2) و حدیثی نزدیک به آن با اسنادی متفاوت: «... خلق والله اعظم من جبرئیل و میکائیل و قد کان مع رسول الله (ص) یسدّده و یرشده، و هو مع الائمه من بعده (بصایرالدرجات 367 جلد 2) و در جمع قرآن نیز نمونه زیاد داریم که اشاره به کاربرد اوصیاء به مفهوم ائمه است: از ابی جعفر (ع): ما یستطیع احد ان یدعی انّه جمع القرآن کلّه ظاهره و باطنه غیر الاوصیاء. (بصایر الدرجات جلد 1 ص 384) و از او داریم که: ما ادعی احد من الناس انّه جمع القرآن کلّه کما انزله الله الّا کذاب و ما جمعه و ماحفظه کما انزل الله الّا علیّ ابن ابی طالب و الائمة من بعده ِ. (بصایر الدرجات جلد 1 ص 384) دهها نمونه مشابه آن فقط در متون اولیۀ حدیث پیدا می شود. بگذریم. حال به بیان زیر که مشابه زیاد دارد عنایت بفرمایید: حدیثی از احمد ابن محمد البرقی داریم که به حضرت علی بر میگردد: حدثنی اخی رسول الله (ص) انّه خاتم الف نبیّ و انا خاتم الف وصیّ...» (بصایر الدرجات جلد 2 ص 92) برادرم رسول خدا فرمود که او خاتم هزار نبیّ است و من خاتم هزار وصیّ. در اینجا دو خاتم به صورت موازی مطرح شده اند. یعنی همانطور که حضرت محمد خاتم هزار نبیّ هستند، حضرت علیّ نیز خاتم هزار وصیّ هستند. خاتِم یا خاتَم با هر اعراب گذاری آشکارا به معنی آخرین و پایان دهنده نیست چون حضرت علیّ پایان دهندۀ سلسلۀ اوصیاء نبودند و برعکس نقطۀ آغاز امامت و وصایت بودند. این مفهوم در احادیث بسیار دیگری آمده است که خاتم نبیّ و خاتم وصیّ مترادف و موازی آمده است و در مورد وصیّ که حضرت علی باشد اصلا ً معنی واژگون می دهد چه که ایشان خاتم اوصیاء نبودند که هیچ، بلکه نقطۀ آغازین اوصیاء بعد از خود بودند. معنی خاتم نبیّ بودن نیز بهمین منوال است. حدیث زیر شفافتر است: قال امیرالمومنین (ع): انّ رسول الله (ص) ختم مائة الف نبیّ و اربعة و عشرین َالف ِ نبیّ، و ختمت ُ انا مائة الف وصیّ و اربعة و عشرین الف وصیّ. (بصائر الدرجات جلد 1 ص 252) سمعت ُ ابا عبدالله (ع) بقول: انّ الروح خلق اعظم من جبرئیل و میکائیل کان مع رسول الله (ص) یسدّده و یرشده، و هو مع الاوصیاء من بعده (بصایرالدرجات 367 جلد 2) مشابه این احادیث دهها دیگر هستند که برای اختصار آورده نشدند و افزودن آنها البته بر قدرت و توان این استدلال خواهد افزود. با اجازه همراهان و عزیزان با این حدیث شفاف سخن را به پایان می برم: «عن ابی عبدالله (ع): اللهمّ َ...جعلنا ورثة الانبیاء و ختم بنا الامم السالفه و خصّنا بالوصیة» ای پروردگار...قراردادی ما را وراث پیامبران و با ما ختم کردی ادیان پیشین را و برگزیدی ما را برای وصایت. پس ختم به معنی ختم ادیان پیشین است، و مربوط به ادیان آینده نیست.
http://negahedigar1
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر