زشت و زيباي زندگي يك پيرزن هفته نامه آتيه وابسته به سازمان تامين اجتماعي در گزارشي به روايت پيرزني كه در كنار دانشگاه تهران بساط ساده اي پهن كرده و از اين طريق امرار معاش مي كند پرداخت.
به گزارش «فردا» در اين گزارش در توصيف وضعيت پيرزن آمده است: چند عدد خودكار، چهار – پنج بسته آدامس و دوتا ليف... همه بساط پيرزن، همين ها است. زير اشعه پرحرارت آفتاب خرداد ماه، روبه روي يكي از درهاي فرعي دانشگاه تهران، درب غربي، بر زمين نشسته و گاه و بيگاه در پاسخ محبت هاي دانشجويان كه ديگر فرزندانش شده اند، چهره رنجورش به لبخندي منقش مي شود. دانشجويان سال ها است كه پيرزن را مي بينند و بر رنج و بي كسي او غصه مي خورند، گاه و بيگاه كمكي مي كنند تا بلكه از آلام اين مادر كهنسال كاسته شود، اما...
بنابراين گزارش خبرنگار اين هفته نامه كه دغدغه خود را از اين گزارش كه برپايه درخواست يكي از دانشجويان انجام شده، زدن تلنگر بر وجدان بيدار مسئولان عنوان كرده است.
با هم قسمت هايي از اين گفتگو را مي خوانيم:
مي بينم كه بساط كردين، چي مي فروشين؟
- روزي رو خدا مي ده. ما هم درحد خودمون تلاش مي كنيم، مي بينين كه ليف حموم، آدامس، خودكار، همين هاست ديگه.
چيزي گيرتون مياد؟
- شكر، خودكار رو 35 تومن مي خرم 50 تومن مي فروشم، ليف هاي حموم رو 500 تومن مي خرم 700 تومن مي فروشم، اين بچه ها به جاي 700 تومن، 1000 تومن مي دن، شكر. خدا كنه همشون خوشبخت بشن.
مادر جان شما سرپرست ندارين كه خرجتون رو بده، شوهري، برادري، كسي؟
- نه مادر، شوهرم سال ها است كه عمرشو داده به شما، برادرم هم از شهداي انقلاب اسلاميه، سال 42 كه آقا رو گرفتن، جزو مردمي بود كه ريختن تو خيابون و عليه شاه تظاهرات كردن، همون سال شهيد شد، جسدش رو هم هيچ وقت تحويل ندادن، كسي رو ندارم. به همين خاطر مجبورم تو اين سن و سال اينجا بساط كنم.
راستي چند سالتونه، بچه هم دارين؟
- 85 سال، پسرم. يه دختر دارم كه اون بنده خدا هم صبح تا شب تو خونه هاي مردم رختشويي و نظافت مي كنه.
شما از طرف هيچ سازماني، نهادي، حمايت نمي شين، مستمري نمي گيرين؟
- نه، قبلاً كميته امداد يه مختصر كمكي مي كرد كه اون رو هم قطع كردند. چرا؟ - دختر شوهرم باعث شد، به كمك مختصري كه مي گرفتيم چشم طمع داشت، رفته بود گزارش كرده بود كه فلاني كار مي كنه، وضعش خوبه. اونها هم بدون تحقيق، مستمري مارو قطع كردند...
راستي كجا زندگي مي كنيد؟
- يك اتاق تو خيابان نواب اجاره كرده ام. البته پولش را يك انسان شريف تهيه كرد، مي دونيد پسرم هنوز هم آدم هاي پاك سرشت وجود دارند. يك روز آقايي اومد نشست پاي درددل من و وقتي شرايط زندگي من رو ديد گفت امسال نوبت حج من شده، اما نمي رم شما واجب تريد، خلاصه با پول حج واجبش يه اتاق برام اجاره كرد، من و دخترم صبح تا شب دعاش مي كنيم. ان شاءا... خدا خودش به اين مرد اجر و پاداش بده.
مادر جان گويا بيماري سختي داريد؟
- آره پسرم، قلبم ديگه جواب نمي ده، بعضي وقت ها اينقدر درد مي گيره كه آرزوي مرگ مي كنم، چشم هام آب مرواريد آورده، ديگه خوب نمي بينم، هزينه بيمارستان هم كه خيلي سنگينه از پسش برنميام. بيمه هم نيستم، خلاصه خدا كنه هيچ مسلموني به درد من گرفتار نشه.
چه انتظاري از مسئولان داريد؟
- كمك كنن مادر پيرشون اين آخر عمري اينقدر درد نكشه واقعاً تو اين سن و سال بدنم كشش اين همه درد طاقت فرسا رو نداره، اي كاش مي شد يه جوري تو يه بيمارستان تحت مداوا قرار بگيرم... ازدوستاني كه آدرس ايشان رامي خواهندايشان روبروي سلف سرويس دانشگاه تهران درخيابان 16 آذر(درب غربي )دانشگاه تهران مي نشيند. | 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر