آنتوان چخوف معرفي مجموعه آثار و زندگي او آنتوان چخوف در سال ۱۸۶۰ متولد شد و در سال ۱۹۰۴ ، يک سال قبل از انقلاب اول روسيه ، بر اثر ابتلا به بيماری آن زمان علاج ناپذير سل ، در اوج شکوفايی هنری ، در غربت جوانمرگ شد. مورخين ادبيات ، روشنفکران زمان او را به سه دسته تقسيم ميکنند : نا اميدها و بريده ها ، اصلاح گرايان و سازشکاران ، وانقلابيون و شورشگران يا شلوغ کاران . چخوف را ميتوان نويسنده دوران تحولات حاد فرهنگی روسيه قبل از انقلاب نام گذاشت . از جمله نبوغ خلاقيت های او اين است که بدون جانبداری از هر نوع ايدئولوژی و يا اوتوپی ، خالق ادبيات اجتمايی و انتقادی گرديد . آثارش آينه پايان جامعه فئودال-اشرافی تزاری است که خبر از آمدن فرهنگی جديد ميدهند . امروزه ما نيز در غالب کشورها شاهد کوششهای آزاديخواهانه و اصلاح گرايانه هستيم ، در دوره ای که ايدئولوژيها و اوتوپی ها به سئوال کشانيده شده و خوشنامی و اهميت خود را از دست داده اند. آثار چخوف اعلب در باره افراد طبقه متوسط شهری يا روستايی هستند . در باره مشکلات انسان مدرن ، که تنها و بدون رابطه احساسی يا زبانی با همنوعان خود ، دلزده و بی هدف ، عمر به بطالت می گذراند يا منتظر ظهور جامعه مدنی است . او مهمترين بيماری و عارضه دوران مدرن را : بی حوصلگی ، خستگی ، بی علاقه گی و پوچگرايی انسان خرده بورژوا و بعضی از روشنفکرانش ميداند . آغاز فعاليت نمايشنامه نويسی و داستان سرايی چخوف ، همزمان با شکست کوششهای اصلاحگرايانه و تغييرات اجتمايی گرديد ، دوره ای که بنيادگرايان ، سلطنت طلبان و قلدران سياسی هنوز اهرمهای قدرت را در دست داشتند . در اين دوره گروههای مختلف اهل کتاب هنوز به نقش و رسالت ادبيات باور داشتند . دسته ای دنبال رمانهای ادبی مذهبی-مسيحی داستايوسکی ، دسته ای ديگر طرفدار ادبيات اخلاقی سختگير تولستوی ، و گروهی جانبدار کتابهای خوشبين انقلابی ماکسيم گورکی شدند . آثار چخوف همچون نوشته های پوشکين ، نه تنها اخلاقی بلکه استتيک و زيباشناسانه بودند . از آثار چخوف آنزمان تفسيرهای گوناگونی ميشد : عده ای او را ناتوراليست ، سمبوليست ، رئاليست ، ويا امپرسيونيست ميدانستند . چخوف ولی خود را وقايع نگار اواخر قرن ۱۹ حکومت تزاری به حساب می آورد . در باره پيشگام بودن اجتمايی او ميتوان گفت که ۸۰ سال قبل از نوشتن ، جزاير گولاک ، سولژينيستين در باره غير انسانی بودن اردوگاههای استالينيستی ، چخوف کتاب گزارش گونه ، جزيره ساخالين ، را در باره محکومين جامعه روسيه نوشت ، سندی در باره سياهی دوران تزاری که محکومين به کار اجباری را با زنجير پولادين به گاری و بيل و کلنگ ، داس و جنگر چنگالی ، پتک و چکش و سندان می بستند تا در صورت فرار از اردوگاه نتوانند خود را از قل و بند نجات دهند و در هر نقطه ای شناخته شوند. چخوف در طول عمر کوتاهش ، پزشکی نيکوکار بود که وقتش را صرف ادبيات انساندوستانه و درآمدش را خرج کارهای خيريه در روستاها ، از جمله ساختن مدارس می نمود . زندگی چخوف مصادف با دو اتفاق مهم تاريخ روسيه شد . سال تولدش يک سال قبل از آزادی برده وار دهقانان و لغو خريد و فروش آنها توسط ارباب و زميندار شد . و سال مرگش ، يکسال قبل از انقلاب اول روسيه بود که به شکست انجاميد . او در اين مورد نمايشنامه های مشهوری مانند : باغ آلبالو ، سه خواهر ، مرغ دريا ، و عمو وانيا را نوشت . در نمايشنامه باغ آلبالو ، چخوف خبر از نزديک شدن انقلاب سراسری ميدهد . لنين در داستان کوتاه - اطاق شماره ۶ بيماران - توصيف وضعيت نابه هنجار روسيه آن سالها را می بيند . چخوف در آثارش به پيشگويی سقوط و فرود طبقات اشراف و فئودال ، و فراز و صعود طبقه بورژوا و سرمايه دار می پردازد . از ديگر آثار او ميتوان به ۴۰۰ داستان کوتاه ، ۷۰ نوول و داستان بلند ، و ۸ جلد نامه های مکاتبه ای ، اشاره کرد . منتقدين در غالب آثارش با وجود زيگ زاگ های گوناگون ، نوعی رئاليسم اجتمايی را می بينند . چخوف در برابر مکاتب ناتوراليسم ، امپرسيونيسم ، و سمبوليسم ، موضعی انتقادی داشت ، گرچه خود قدری تحت تاثير هرکدام از آنها بود . او به ادبيات رمان نويسی سنتی تورگنيف ، داستايوسکی ، و تولستوی پايان داد و کوتاه نويسی را مد روز کرد . چخوف را ميتوان سنبل پايان دوره رمانهای طويل و آغاز داستان کوتاه و نوول نويسی به حساب آورد. در زمان او رمان ،ژانر اشرافی ادبيات دوران رئاليسم بود . شايد به اين دليل آثار کوتاه او را امپرسيونيستی ميدانند . موضوع آثارش افراد قشر متوسط يعنی خرده بورژواها هستند ، که به قول او : نه کاملا فقير ، نه کاملا بی سواد ، نه کاملا بی وجدان ، و نه کاملا بی اخلاق می باشند . او در باره قشر متوسط روستاها و سوژههای محلی دلخواه شان مانند : سودجويی ، شايعه پراکنی ، دوغ خوری ، و بيکاری شکايت ميکند . برنارد شاو ميگويد : با کمک آثار چخوف ، در سالنهای فرهنگی کاخها و قصرهای اشرافی ، بجای بحث های مرسوم : شکار ، عشق بازی ، تير اندازی ، ماهيگيری و شرابخواری ، موضوعاتی مانند : موسيقی ، هنر ، ادبيات و تاتر مد روز شدند . توماس مان می نويسد : چخوف مانند موپاساد، نابغه و هنرمند آثار کوتاه و کوچک است . خوانندگان امروزی داستانها- نمايشنامه ها - و نوول های چخوف ، از مدرن بودن و امروزی بودن آنها تعجب ميکنند . در زمان شوروی سابق ، چخوف در کنار پوشکين ، تولستوی و گورکی ، يکی از محبوب ترين نويسندگان آن سالها بود . چخوف با آثار کوتاه و مينياتوری خود وارث رئاليسم دوران گذشته گرديد . ماياکوفسکی شاعر شورشی شوروی ميگفت : زبانش ساده ، قاطع ، کوتاه و روشن بود ، مانند جملات عاميانه دلخواه ما يعنی : روز بخير ، يا بفرمايی يک استکان چای . هر جمله او خود داستان کوتاهی است . چخوف هنرمند شکاک و منتقد زمان تزاری است . او در آثارش به طرح پرسش می پردازد بدون اينکه جوابی ايدئولوژيک يا اخلاقی پيشنهاد کند .به نظر بعضی از کارشناسان ادبی ، چخوف با کمک نمايشنامه های مدرن خود ، راهگشای تاتر پوچگرا و ابزرد اروپايی نيزگرديد |
Change settings via the Web (Yahoo! ID required)
Change settings via email: Switch delivery to Daily Digest | Switch format to Traditional
Visit Your Group | Yahoo! Groups Terms of Use | Unsubscribe
__,_._,___
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر