سرمایه ، شکوفه آذر: هم اکنون در ایران چند نهاد به طور همزمان و کاملاً متناقض، با پدیده اجتماعی زنان خیابانی فعالیت می کنند؛ همزمان با اینکه نیروی انتظامی با روش های قهری و تنبیهی با این نوع زنان و حتی زنانی که اصطلاحاً صرفاً بدحجاب هستند، برخورد می کند، بهزیستی در برخوردی علمی و در قالب اجرای طرح هایی سعی دارد چتر بهداشتی و روانی برای آنان فراهم کند. از سوی دیگر نهادهای مدنی مستقل که البته دولت نهم به انحای مختلف نشان داده علاقه ای به فعالیت آنان ندارد به روش های علمی، جامعه شناختی و روانشناختی تلاش می کنند با برگزاری سمینارها و انتشار مقالات و انجام تحقیقات اجتماعی، ضمن درک ریشه و عوامل شکل گیری و رواج زنان خیابانی، نشان دهند پدیده های اجتماعی مانند فقر، بحران های خانوادگی، فقر فرهنگی، بی توجهی دولت به سیستم آموزشی مناسب و گسترده، نقش بسیار موثر و تعیین کننده در شکل گیری و رواج پدیده زنان خیابانی دارد.
هیچ آمار رسمی در مورد زنان خیابانی، مکان اسکان آنان و ... وجود ندارد اما آمارهای غیررسمی نشانگر آن است که شمار این افراد رو به گسترش است و طبق آخرین تحقیقی که در رسانه های رسمی مانند خبرگزاری «ایلنا» منتشر شد، سن روسپی گری در ایران به 12سال تقلیل یافته است. امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس، در این باره گفته است: «در بررسی که در خصوص گروه سنی زنان خیابانی انجام شد از بین شش هزار و 53 زن خیابانی که در کل کشور زندانی بودند، دختران بین 12 تا 25 سال بیشترین تعداد را تشکیل می دهند.»
او همچنین در سال 1385 گفته است: «دست کم 300 هزار زن خیابانی در تهران زندگی می کنند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر