فرازی از نامه امیرالمومنین علی (ع) به مالک اشتر درباره حکومت داری
بنام خداوند بخشاینده مهربان
این فرمانی است از بنده خدا، علی امیر المومنین، به مالک بن الحارث الاشتر
ای مالک، بدان که تو را به بلادی فرستاده‌ام که پیش از تو دولت‌ها دیده، برخی دادگر و برخی ستمگر. و مردم در کارهای تو به همان چشم می‌نگرند که تو در کارهای والیان پیش از خود می‌نگری و درباره تو همان گویند که تو درباره آن‌ها می‌گویی.
چونان حیوانی درنده مباش که خوردنشان را غنیمت شماری، زیرا آنان دو گروهند یا هم‌کیشان تو هستند یا همانند تو.
بر بخشش دیگران پشیمان مباش و از کیفر شادی مکن و از خشمی که می‌توانی از آن رها شوی شتاب نداشته باش و مگوی که مرا بر شما امیر ساخته‌اند و باید فرمان من اطاعت شود. زیرا چنین پنداری سبب فساد دل و سستی دین و نزدیک شدن دگرگونی‌ها در نعمت‌هاست.
بپرهیز از اینکه خود را در عظمت با خدا برابر داری یا در جبروت یا کبر، خود را همانند سازی که خدا هر جباری را خوار کند و هر خود کامه‌ای را پست و بی‌مقدار سازد...به پرهیزگاران و راستگویان بپیوند، سپس از آنان بخواه که فراوان تو را نستایند و تو را برای اعمال زشتی که انجام نداده‌ای تشویق نکنند، زیرا ستایش آمیخته به تملق، سبب خود پسندی شود و آدمی را به سرکشی وادارد... با دانشمندان فراوان گفتگو کن و با حکیمان فراوان بحث کن که مایه آبادانی و اصلاح شهرها و برقراری نظم و قانونی است که در گذشته وجود داشت.
کسانی که بیچارگان‌اند از مساکین و نیازمندان و بینوایان و زمینگیران، مردمانی سائل هستند که در عین نیاز روی سوال ندارند. خداوند حقی برای ایشان مقرر داشته و از تو خواسته است که آن را رعایت کنی پس در نگهداشت آن بکوش. برای اینان در بیت‌المال خود حقی مقرردار و نیز بخشی از غلات اراضی خالصه اسلام را در هر شهری به آنان اختصاص ده. زیرا برای دورترینشان همان حقی است است که نزدیکترینشان از آن برخوردارند و از تو خواسته‌اند که حق همه را، اعم از دور و نزدیک نیک رعایت کنی. سرمستی و غرور، تو را از ایشان غافل نسازد. همواره در فکر حل مشکلات آنان باش و از آنان روی مگردان...بخشی از وقت خود را به کسانی اختصاص ده که به تو نیاز دارند تا شخصا به آن‌ها رسیدگی کنی و در مجلس عمومی با آنان بنشین و در برابر خدایی که تو را آفرینه فروتن باش و سربازان و یاران و نگهبانان خود را از سر راهشان دور کن تا سخنگوی آنان بدون اضطراب با تو گفتگو کند... درشتی و سخنن تند آنان را تحمل کن و ننگ خویی و خودبزرگ بینی را از خود دور ساز...
بپرهیز از خون‌ها و خون ریزی‌های به نا حق، زیرا هیچ چیز بیش از خون ریزی به نا حق موجب کیفر خداوند نشود و بازخواستش را سبب نگردد و نعمتش را به زوال نکشد و رشته عمر نبرد. خداوند سبحان، چون در روز حساب به داوری در میان مردم پردازد، نخستین داوری او درباره خون‌هایی است که مردم از یکدیگر ریخته‌اند. پس مباد که حکومت خود را با ریختن حرام تقویت کنی، زیرا ریختن چنان خونی نه تنها حکومت را ناتوان و سست سازد، بلکه آن را از میان بر می‌دارد یا به دیگران می‌سپارد. اگر مرتکب قتل عمدی شوی، نه در برابر خدا معذوری نه در برابر من، زیرا قتل عمد موجب قصاص می‌شود. از خودپسندی و از اعتماد به آنچه موجب اعجابت شده و نیز از دلبستگی به ستایش و چرب زبانی‌های دیگران، پرهیز کن؛ زیرا یکی از بهترین فرصت‌های شیطان است برای تاختن تا کردارهای نیکوی نیکوکاران را نابود سازد.
__._,_.___
This is a non-political list.
MARKETPLACE
Change settings via the Web (Yahoo! ID required)
Change settings via email: Switch delivery to Daily Digest | Switch format to Traditional
Visit Your Group | Yahoo! Groups Terms of Use | Unsubscribe
.
__,_._,___
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر