کتاب‌های فارسی: Re: [farsibooks] چرا «اميد سبز» سبز نمي‏شود؟

همین که این بار جلوی خودت رو گرفتی و فحش ندادی و سعی کردی چیزی رو بیان کنی خیلی خوبه. حالا به پاس این پیشرفت؛ میگذرم که رهبر رو "روشنفکر" دونستی و بیش از دومیلیون نفر رو 400هزار نفر شمردی و 10000نفر رو 1000نفر. و یه مشت بچه بسیجی گلچین شده رو "تشکل های دانشجویی" حساب کردی و فکر کردی که "عدم ارائه مستندات تقلب از سوى موسوى، اين جمعيت و خصوصاً بخش اعظم آن كه ابتدا تقلب را باور كرده بودند، نماد سبز را كنار گذاشتند و به خانه و زندگى خود پرداختند" خب حق داری؛ شاید 25 صفحه موارد تقلب به نظرت کم باشه؛ یا شاید چون عزت ضرغاچند تا خطای عمدی یا سهوی دیگه

From: Farzam Mohseni <farzam_mohseni_3@yahoo.com>
To: FARSIBOOKS@YAHOOGROUPS.COM
Sent: Tuesday, September 1, 2009 12:59:23 PM
Subject: [farsibooks] چرا «اميد سبز» سبز نمي‏شود؟

چرا «اميد سبز» سبز نمي‏شود؟

چه موسوى مى خواست و چه نمى خواست از آن به عنوان يك رسانه توسط افراد ضد انقلاب استفاده مى شد

پس از دو ماه تنش و التهاب كه مسبب اصلى آن بيانيه روز شنبه مورخ 23.3.88 موسوى بود، اعلام شد كه قرار است تشكيلاتى با عنوان «اميد سبز» راه اندازى شود و ادامه اعتراضات غيرقانونى در قالب آن دنبال شود. رسانه هاى جريان تجديد نظرطلب نيز با اعلام پيوستن كروبى و خاتمى به اين تشكيلات به موج خبرى پيوستند. بررسى جايگاه آينده اين تشكيلات با توجه به موارد ذيل ضرورى است. رنگ سبز كه نماد رسانه اين حركت است تاكنون مراحل زير را طى كرده است كه اين تحول در كاركرد، موجب ريزش هواداران آن شده است، تحول دركاركرد رنگ سبز به طريق ذيل اتفاق افتاد.

۱- رنگ سبز به مثابه نماد اعتقادى و انتخاباتى

انتخاب رنگ سبز به عنوان يك ابداع يا بدعت براى اولين بار در انتخابات ايران به كار گرفته شد. ميرحسين موسوى چرايى اين انتخاب را به اهل بيت ارجاع مى دهد و آن را نماد اهل بيت مى داند. اگرچه اين رنگ و سيادت به خودى خود صلاحيت مديريت و رياست جمهورى نمى آورد، اما موسوى فكر مى كرد كه اين رنگ بخش مذهبى و سنتى جامعه را جذب خواهد كرد و از آنجا كه بخش اعظم جامعه دينى- شيعى ما مذهبى هستند، در پرتو اين رنگ راى بالايى را اخذ خواهد كرد، از طرفى طبقات بالاى شهرى و روشنفكران نيز به دلايل ديگر همراه وى هستند بنابراين با مشى دوگانه همه راى را به سمت خود سوق مى دهد. اما راى شهرهاى كوچك و خصوصاً روستاها كه مذهبى تر و سنتى تر هستند نشان داد كه رنگ سبز هيچ اقبالى را در جامعه نيمه سنتى ما نداشته است و از قضا كسانى اين رنگ را به عنوان نماد استفاده كردندكه جنبه اعتقادى آن را مدنظر نداشتند و فقط به دلايلى ديگر همچون مخالفت با مشى احمدى نژاد به آن توجه كرده اند، پس مى توان نتيجه گرفت كه در مرحله انتخابات اين رنگ كاركرد لازم را در افكار عمومى نداشت و مذهبيون توجهى به آن نداشتند.

۲- رنگ سبز به مثابه رسانه اعتراض

از فرداى انتخابات كه موسوى تن به قواعد بازى نداد، نماد سبز روانه خيابان هاى پايتخت شد و طى چند روز فضاى شهر را متاثر كرد. با روشنفكرى رهبر معظم انقلاب و آمادگى نهادهاى نظارتى براى هرگونه پاسخگويى و عدم ارائه مستندات تقلب از سوى موسوى، اين جمعيت و خصوصاً بخش اعظم آن كه ابتدا تقلب را باور كرده بودند، نماد سبز را كنار گذاشتند و به خانه و زندگى خود پرداختند، به طورى كه از جمعيت حدود ۴۰۰ هزار نفرى 25.3.88 طى يك هفته بعد جمعيت به حدود ۱۰۰۰ نفر رسيد.

۳- رنگ سبز به مثابه نماد براندازى

بعد از عدم پذيرش ابطال از سوى مراجع نظارتى و عدم اقناع افكار عموم نسبت به تقلب، جرزنى شروع شد. در اين مرحله همه ضد انقلاب در داخل، اروپا و آمريكا و رسانه هاى ماهواره اى همه مدعيان سرسخت رنگ سبز شدند، اكبر گنجى ضد انقلاب را با رنگ سبز در نيويورك جمع آورى مى كرد و اوباما و هيلارى كلينتون از اقدامات پشت پرده گسترده در ايران خبر مى دادند.

دست سفارتخانه دولت انگليس نيز رو شد و... بنابراين در اين مرحله رنگ سبز به مثابه نماد براندازى بود كه چه موسوى مى خواست و چه نمى خواست از آن به عنوان يك رسانه توسط افراد ضد انقلاب استفاده مى شد. بنابراين نماد سبز از اهل بيت در بستر يك شيف پارادايمى به نماد حركت براندازى ضد انقلاب در اروپا، آمريكا و رسانه هاى آنان تبديل شد. طى مسير تحولى رنگ سبز، آن را به عنوان نماد اهل بيت ونه به عنوان نماد اعتراض بلكه به عنوان نماد ضد انقلاب شناساند و علاوه بر آن برگزارى دادگاه هاى علنى و اذعان همه محاكمه شوندگان و نخبگان سياسى به عدم امكان تقلب گسترده ۱۱ ميليونى موجب شد من بعد حربه تقلب به كار نيايد و از بسترهاى ديگرى همچون كشته هاى حوادث، تخلفات افراد انتظامى در بازداشتگاه ها جهت ماندن در ميدان مبارزه عليه نظام سياسى استفاده شود.

بنابراين با فروكش كردن مساله تقلب به جهت عدم ارائه سندى براى آن و ضربه مهلكى كه حزب مشاركت و سازمان مجاهدين انقلاب دريافت كردند، در مرز ماندن يا انحلال قرار گرفته اند. پيوستن به «اميد سبز» امروز به مساله اى پرهزينه تبديل شده است، زيرا صاحبان و وارثان آن امروز با مؤلفه هايى همچون قانون شكنى، عبور از خطوط قرمز، هتاكى نسبت به نظام و... شناخته مى شوند. از طرفى ضد انقلاب خارج نشين و رسانه هاى وابسته به CIA نيز مدعى حقانيت آن شده اند. با اين اوصاف كدام جريان داخل نظام و كدام انسان عاقلى به خود جرات مى دهد پاى در اين مسير گذارد كه اكنون جز تقابل با نظام قانونى مستقر بويى از آن به مشام نمى رسد. سؤال اساسى اين است كه چند درصد مردم حاضرند در مقابل نظام بايستند؟ قطعاً بسيار قليل خواهند بود و اگر «اميد سبز» قرار است از مسير دموكراسى تغييرات مدنظر را در آينده دنبال كند، اين اقليت در پاى صندوق چه تاثيرى را بر جاى مى گذارند؟

رهبر معظم انقلاب در تاريخ 6.4.88 در ديدار تشكل هاى دانشجويى آنان را نسبت به تحركات اين جماعت در ترم تحصيلى آتى هشدار دادند. اما با يقين ا علام داشتند كه اينها هزينه هايى را تحميل مى كنند اما ره به جايى نخواهند برد و شكست آنان حتمى است، اين تحليل رهبرى دقيقاً مبتنى بر مسير حركت تحولى اين جريان است كه امروز بدون پشتوانه در وسط ميدان مانده است اما تحميل هزينه به نظام از اقليت بسيار ناچيز هم برمى آيد ولى نتيجه آن رهايى قطعى اين جماعت از مرزهاى نظام اسلامى خواهد بود. در يك جمع بندى مى توان گفت سابقه دو ماهه گذشته نشان مى دهد كه فقط كسانى به اين جريان لبيك مى گويند كه حاضر به پرداخت هزينه تقابل با نظام باشند و چنين افرادى در توده مردم به كلى و در نخبگان اندك يافت مى شود. اين جماعت تلاش خواهد كرد كه «نمود» خود را در پرتوى رسانه هاى غربى بزرگ تر از «بود» خود جلوه دهد اما از طريق دموكراسى به شرط تن دادن به قواعد بازى منزوى خواهند شد. بايد منتظر ماند