| فقط مبارزه طبقاتیِ کارگران قادرخواهدبود تا توده های تحت ستم راازیوغ دین نجات بدهد کارل مارکس اعتلاء جنبش کارگری و پایان رکود در جنبش انقلابی ایران!
خواننده گرامی!
مقاله ای که در زیر میآید، بعنوان تحلیل و جمعبندی از مبارزات کارگری در اول ماه مه سال گذشته، انتشار یافت. در این نوشته بر واقعیت آغاز اعتلاء جنبش کارگری، پس از ضربات مهلک بیش از دو دهه گذشته بر انقلاب ایران، اشاره میشود. بمناسبت فرا رسیدن روز کارگر سال 1385، این مقاله با تغییرات جزیی انشایی، مجدداً منتشر میگردد. لازم به ذکر است که مراسمهای دیگری نیز بمناسبت اول ماه مه در سال گذشته برگزار گردیده اند، که به دلیل عدم دسترسی به اخبار و گزارشهایی در این رابطه تا روز انتشار این مقاله، نگارنده موفق به توضیح آنها در اینجا نشده است.
اکبر تک دهقان
ششم اردیبهشت 1385 - 26 آوریل 2006
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رکود سنگین در جنبش انقلابی و در رأس آن جنبش کارگری ایران، به پایان کامل خود میرسد. شرایط رکود وفقدان ابتکارات سازمانیافته توده ای و مستقل از رژیم، به دنبال آغاز ترور فاشیستی رژیم اسلامی از مقطع 30 خرداد سال 1360 و در نتیجه شکست قطعی انقلاب بهمن، بر جنبش کارگری و دموکراتیک حاکم گردید. ماموران رژیم اسلامی سرمایه داران با سبعیت غیر قابل تصوری، دهها هزار نفر از توده های مردم، مبارزین و انقلابیون را در مقابل چشمان حیرت زده مردم ایران، به جوخه های اعدام سپردند، در زیر شکنجه های هولناک تکه پاره کردند، در درگیریهای خیابانی و یا در کردستان و مناطق دیگر، به قتل رساندند. رژیم جنایتکار اسلامی علاوه بر این ددمنشی هنوز باورنکردنی، با ادامه آگاهانه جنگ ارتجاعی که رژیم سابق عراق پس از یک سال خواستار پایان آن شده بود، نظام ترور آشکار مردم ایران را هر چه بیشتر تثبیت نمود. نتیجه این دوره طولانی سلطه تروریسم لجام گسیخته هارترین جناح بورژوازی ایران، غلبه ارتجاعی ترین سیاستهای سرمایه داری و قوانین اسلامی – ضد انسانی، بر سرنوشت طبقه کارگر و سایر توده های مردم ایران بود. اول ماه مه امسال و قدرت نمایی کارگران ایران در این روز بزرگ، آشکارا زنگ پایان این دوره طولانی رکود، و آغاز جنبشهای کارگری – انقلابی سازمانیافته در ایران را به صدا در آورد.
در روز اول ماه مه سال گذشته برای اولین بار در 22سال قبل از آن، کارگران سقز قصد خود را برای برگزاری جشن روز کارگر به صورت یک میتینگ خیابانی، اعلام کردند. اما پیش از برگزاری این تجمع، ماموران سرکوبگر رژیم دست به بازداشت کارگران مبتکر آن زدند. در سال جاری اما، در چندین شهر چندین راهپیمایی بزرگ خیابانی و تجمعات متعدد دیگر، در سالنها و مراکز همگانی صورت گرفت. در هیچیک از مراسمهای امسال، رژیم سرکوبگر اسلامی قادر به جلوگیری کامل از تجمعات توده های کارگر نشد. همین، خصلت اصلی مبارزات کارگری اول ماه مه امسال را برجسته می کند و نشان می دهد، توازن قوای سیاسی در جامعه آشکارا به نفع توده های مردم تغییر کرده است.
در راهپیمایی کارگران سنندج، علیرغم تلاش ماموران سرکوب برای جلوگیری از آن، بیش از 1000 نفراز کارگران و خانواده هایشان در خیابانهای شهر دست به راهپیمایی زدند. در انتهای مراسم، قطعنامه ای 15 ماده ای قرائت شد. در این قطعنامه، به مناسبت روز کارگر، بر خواستهای متعدد اقتصادی و سیاسی کارگران، انگشت گذاشته می شود. کارگران خواهان افزایش دستمزدها، پرداخت فوری حقوق معوقه و اعلام عدم پرداخت بموقع دستمزدها به عنوان جرم، کاهش ساعات کار به 30 ساعت در هفته و لغو اضافه کاری، تأمین بیمه بیکاری برابر و مکفی برای زنان و مردان، محکوم نمودن خارج ساختن کارگاههای زیر پنج و ده نفره از شمول قانون کار، به رسمیت شناسی حق اعتصاب، وآزادی بی قید و شرط عقیده، بیان، مطبوعات و حق ایجاد تشکل مستقل خود گردیده اند. کارگران ضمن ضد انسانی توصیف کردن قراردادهای موقت کار، خواهان لغو فوری آنها شده، خواستار ممنوعیت استثمار کودکان، تعطیلی روز کارگر و حل مشکل مسکن گردیده، سرکوب فعالین کارگری و اخراج کارگران را محکوم نموده اند. قطعنامه همچنین از مبارزات معلمان و پرستاران حمایت کرده و با شعار " پرولتاریای جهان متحد شوید"، به پایان میرسد. کارگران سنندج با حمایت از کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری، بر سازمانیابی مستقل خود تاکید نموده اند.
در مراسم دیگری در سنندج، صدها نفراز مردم شهر به دعوت کانون دفاع از حقوق کودکان و جامعه حمایت از زنان در سالنی در شهر تجمع کرده، روز کارگر را گرامی داشتند. مراسم کارگران و مدافعین حقوق زنان و کودکان، با سرود انترناسیونال آغاز گردید. سخنرانان دیگری از کانون خبازان سنندج و کانون معلمان نیز در این مراسم ضمن تجلیل از اول ماه مه، پیرامون شرایط کار و زندگی کارگران سخنرانی کردند.
در مراسم اول ماه مه امسال در تبریز، که ارگان شبه فاشیستی موسوم به " خانه کارگر" تلاش نمود تا بر آن مسلط شود، کارگران با جلوگیری از تصویب قطعنامه مدافعین رژیم، قطعنامه مستقل خود را در میان شرکت کننده گان در جشن روز کارگر، توزیع نمودند. کارگران تبریز در این قطعنامه، خواستار تعیین دستمزدها متناسب با نرخ واقعی تورم و گرانی شده، خواهان به رسمیت شناختن حق تشکل، حق اعتصاب و لغو فوری قراردادهای موقت کار گردیده اند. کارگران تبریز همچنین، خواست بیمه درمانی، حقوق بیکاری معادل نرخ واقعی تورم و گرانی را مطرح نموده و خواستار تعطیلی رسمی روز کارگر، داشتن امکان آموزش و مسکن گشته، بر علیه عوامل رژیم در مراسم شعار دادند.
در تهران نیز چندین مراسم جشن، از سوی گروههای مستقل و کارگری برگزار شد. در مراسمی که به دعوت کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری در یک سالن درمرکز شهر برپا شد، شرکت کننده گان در مراسم به پا خواسته و در گرامیداشت خاطره جانباختگان راه آزادی و برابری یک دقیقه سکوت نموده، مراسم را با سرود انترناسیونال آغاز کردند. در این مراسم که با سخنرانیهای افشاگرانه نسبت به مظالم سرمایه داری ورژیم اسلامی توأم بود، همچنین قطعنامه ای در 14 ماده به تصویب حاضران رسید. قطعنامه کمیته پیگیری در این مراسم، نمونه خواستها، سطح مبارزه کارگران ایران و چشم انداز رشد مبارزات کارگری آتی را منعکس نموده، سندی قابل اتکا در شناخت شرایط کنونی جنبش کارگری ایران را، به دست می دهد.
قطعنامه مصوب مراسم کمیته پیگیری در تهران، شرایط جهان تحت سلطه نظام ضد انسانی سرمایه داری را به درستی توصیف کرده، آن را مسبب همه مشقات، فقر و فلاکت پایان ناپذیر، بیکاری، نا امنی شغلی، تن فروشی اجباری، اعتیاد، برده گی و قاچاق کودکان، جنگ و انسان کشی معرفی نموده است. قطعنامه کمیته پیگیری بر این حقیقت انگشت گذاشته، که علیرغم پیشرفت تکنولوژی تولید نسبت به دهه های قبل، شرایط کار و زیست کارگران در همه کشورها وخیم تر شده، چرا که هدف نظام سرمایه داری نه تأمین رفاه مردم، که افزایش سود سرمایه داران است. قطعنامه سپس بر ناعادلانه بودن این نظام تأکید نموده، خواستار دگرگونی آن می گردد. کارگران در این قطعنامه اراده خودرا برای نابودی استثمار انسان از انسان آشکار ساخته و در مبارزه برای رسیدن به اهداف خود، خواست های فوری زیر را در برابر سرمایه داران ورژیم اسلامی حامی آنان، قرار داده اند.
قطعنامه کمیته پیگیری در بند اول، خواست ایجاد تشکل های آزاد کارگری را مطرح و اعلام می کند که این حق کارگران است، تشکل های خود را بدون اجازه دستگاه های دولتی رژیم اسلامی تأسیس کنند. قطعنامه در بند بعدی خواستار پرداخت دستمزد متناسب با نیازهای تأمین یک زندگی انسانی شده، سطح دستمزد تعیین شده از سوی رژیم را تجاوز به پایه ای ترین حقوق انسان، یعنی حق زنده ماندن و داشتن یک زندگی متناسب با پیشرفت های زندگی امروز بشر، معرفی نموده است. قطعنامه سپس در بند سوم به یکی دیگر از خواستهای عاجل همه کارگران ایران یعنی لغو فوری قرارداد های موقت کار پرداخته و خواهان استخدام ثابت و فوری همه کارگران دارای این نوع قرار داد های کار شده است.
قطعنامه کمیته پیگیری در بند های بعدی، حق اعتصاب و حق مبارزه برای دفاع از درخواستهای اقتصادی واجتماعی کارگران را مطرح نموده و بر مطالبه کارگران در انتخاب نماینده گان خود از طریق مجامع عمومی مستقل کارگری تأکید نموده، خواهان شرکت نماینده گان واقعی کارگران در کلیه مذاکراتی که به سرنوشت آنان مربوط میشوند، گشته است.
در بند ششم قطعنامه، کارگران خواهان پرداخت فوری همه دستمزد های معوقه گردیده، و جهت پایان دادن به این روش عریان استثمار که به یک روال عادی در کشور تبدیل شده، خواستار ممنوعیت این روش راهزنی علنی و اعلام آن به عنوان یک جرم می گردد. قطعنامه در ادامه در بند هفتم، خواستار کار و یا پرداخت بیمه بیکاری در سطح تامین یک زندگی انسانی، به همه بیکاران شده است.
قطعنامه کمیته پیگیری در بندهای بعدی از مبارزات معلمان و پرستاران حمایت نموده، بر لغو هر گونه تبعیض جنسی اشاره کرده و از برابر حقوقی زنان با مردان در همه شئونات اقتصادی و اجتماعی، دفاع نموده است. قطعنامه اول ماه مه سپس به سیاست سرکوب و ارعاب رژیم پرداخته و خواهان توقف فوری هر گونه تهدید، فشار و مزاحمت، تبعید و دستگیری و اخراج کارگران به دلیل شرکت در مبارزات اقصادی- اجتماعی شده، توسل به آن را ارتکاب جرم از سوی رژیم ارزیابی کرده است. قطعنامه در ادامه به سیاست ویران کننده نئولیبرالیستی موسوم به تعدیل اقتصادی و عوارض مهلک آن در بیکار شدن میلیونی کارگران اشاره کرده، خواهان توقف فوری اخراجها و بازگشت به کار اخراج شده گان و جبران خسارات تحمیل شده به کارگران، گشته است. در بندهای 12 و 13، به ضرورت افزایش پرداختی بازنشستگان و از کار افتاده گان اشاره شده، بر حق کودکان در برخورداری از یک زندگی شایسته وانسانی، تأکید می کند.
قطعنامه مصوب روز کارگر در مراسم تهران کمیته پیگیری، با درخواست تعطیلی رسمی اول ماه مه و لغو فوری هر گونه ممنوعیت در اجرای مراسمهای مربوط به روز کارگر، به پایان می رسد. در پایان این مراسم نیز شرکت کننده گان با پخش سرود انترناسیونال فارسی و همخوانی حاضرین در سالن، همبستگی مبارزاتی همه کارگران و عدم اعتناء به شرایط سرکوب حاکم را به نمایش می گذارند.
در مراسم دیگری از سوی جمعی از کارگران مبارز در پیکان شهر، برگزارکننده گان مراسم روز کارگر نظیر مراسم تهران کمیته پیگیری، دست به اقدام بی سابقه ای می زنند. در این مراسم که از سوی کمیته بیکاران تهران و حومه برپا شده بود، نمایشنامه عباس اقا کارگر ایران ناسیونال از سوی یک گروه از کارگران هنرمند به روی صحنه آمد. این نمایشنامه که اثر کمونیست انقلابی ومدافع پیگیر آرمان های سوسیالیستی طبقه کارگر سعید سلطانپور می باشد، در سالهای اوائل انقلاب چندین بار در شهرهای مختلف کشور به نمایش در آمد و هر بار با موجی از ابراز احساسات و حمایت کارگران مواجه شد. سعید سلطانپور شاعر و نویسنده، زندانی سیاسی در رژیم سلطنتی، استاد دانشگاه در دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران، عضو و نویسنده در نشریه مرکزی یکی از سازمان های بزرگ کمونیستی و خالق این اثر ارزشمند کارگری، خود به دلیل تعهد به آرمانهای انسانی طبقه کارگر در 31 خرداد سال 1360، از سوی مأمورین رژیم جنایتکار اسلامی به جوخه اعدام سپرده شد. در ضمن اجرای نمایشنامه همچنین، حاضرین در سالن با همراهی در خواندن سروده سعید سلطانپور در این نمایشنامه، رادیکالیسم سیاسی رو به رشد در میان صفوف کارگران و بی اعتنایی به سیاست سرکوب و ارعاب رژیم ترور اسلامی را آشکار ساختند.
این برای اولین بار از سال 1360 به بعد و اعدام کمونیست انقلابی سعید سلطانپوراست، که نمایشنامه عباس آقا کارگر ایران ناسیونال در ایران، آنهم در یک مراسم علنی و از سوی خود کارگران اجرا میشود. ابتکار سیاسی- انقلابی کارگران مراسم پیکان شهر، یقیناً به الگویی از انقلابی گری و ترویج رادیکالیسم کمونیستی در مبارزات کارگری آتی در کشور تبدیل خواهد گردید. " باش تا صبح دولتش بد مد، کاین هنوز از نتایچ سحر است " !
کارگران برگزارکننده مراسم پیکان شهر، مشکلات انبوه و شرایط زندگی طاقت فرسای کارگران بیکار در کشور را تشریح کرده و دزدیها و غارت ثروتهای جامعه توسط سرمایه داران و عوامل دولتی آنها را افشاء نمودند. کارگران مراسم پیکان شهر همچنین بر این حقیقت تأکید نمودند، که داشتن کار و خانه ای برای زندگی، یکی از خواستهای ابتدایی انسانها است. به گفته یکی از سخنرانان این مراسم، در حالیکه انبوهی از کارگران ایران، قادر به تأمین نان خالی برای فرزندان خود نیستند، عناصر غارتگر وابسته به رژیم، برای اعضای خانواده خود کشتی تفریحی یک میلیارد تومانی خریداری نموده و به این ترتیب حاصل کار کارگران را به ملک خصوصی خود، تبدیل می نمایند. بنا به گفته یکی از سخنرانان مراسم، هزینه دکوراسیون دفتر به اصطلاح کارعناصر سرکوبگری از رژیم، حتی از کل دریافتی ماهانه کارگران یک کارخانه هم بیشتر است.
در مراسم اول ماه مه در پیکان شهر همچنین شعار های روز جنبش کارگری ایران، یعنی کار، مسکن آزادی، خواست حق کار به عنوان یک حق طبیعی برای انسان، و نیز نفی قراردادهای موقت کار بر پلاکارتهایی بر روی دیوارهای محل برگزاری مراسم، نصب شده بودند.
برگزار کننده گان مراسم پیکان شهر همچنین از کمیته هماهنگی ایجاد تشکل کارگری، حمایت نمودند. این کمیته که به تازه گی از سوی فعالین کارگری و روشنفکران مبارز مدافع طبقه کارگر تشکیل شده است، بیانیه ای را با امضاء بیش از سه هزار نفر از کارگران کشور، در آستانه روز کارگر منتشر ساخته است. کارگران در بیانیه کمیته هماهنگی، فقر و فلاکت و بیکاری تحمیل شده از سوی سرمایه داران به توده های کارگر را محکوم کرده، بر عزم خود در ایجاد تشکل های مستقل کارگری تأکید نموده و از کارگران خواسته اند، بدون چشم دوختن به اجازه و یا عدم اجازه رژیم اسلامی، تشکل های مستقل و سراسری خود را تشکیل دهند. اطلاعیه کمیته هماهنگی، نظیر بیانیه کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری، با حمایت وسیعی در بین کارگران مواجه شده، و موجی از پشتیبانی در میان فعالین جنبش کارگری را نیز بدنبال آورده است.
به مناسبت روز جهانی کارگر، برای اولین بار پس از ترور فاشیستی رژیم از دهه 60 به بعد، مشترکاً مراسمی از سوی کارگران و دانشجویان، در دانشگاه تهران برگزار گردید. در این مراسم در روز 10 اردیبهشت، دو نفر از فعالین کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری به همراه سردبیر نشریه مارکسیستی خاک، سخنرانی نمودند. همچنین نظیر برخی مراسمهای دیگر، برگزار کننده گان آن با برپایی یک نمایشگاه عکس و نمایش فیلمهای آگاهگرانه، تبهکاری حاصل از سلطه نظام سرمایه داری نسبت به کارگران را رسوا نمودند. سخنرانان این مراسم به موضوع دستمزدها و قراردادهای موقت کار پرداخته و سیاستهای رژیم و سرمایه داران را در این زمینه، محکوم ساختند. کارگران و دانشجویان در این مراسم بر اهمیت جنبش کارگری در شرایط کنونی کشور اشاره نموده، از ضرورت حمایت از آن سخن گفته و تأکید نمودند، جنبش کارگری ایران میتواند در راه رهایی همه توده های مردم از شر مصائب موجود گام گذاشته، مطالبات اکثریت مردم ایران را تأمین نماید. در این مراسم همچنین بر منافع مشترک جنبش دانشجویی با طبقه کارگر تأکید گردیده و برگزارکننده گان مراسم اعلام نمودند، از مبارزات و خواستهای بر حق معلمان و پرستاران حمایت می کنند. کارگران و دانشجویان سخنران، اقدامات دسته جات سرکوبگر رژیمی موسوم به "شورا" های اسلامی کار را محکوم ساخته و ماهیت ضد کارگری آنها را افشاء نمودند. برگزار کننده گان مراسم به صراحت اعلام کردند، رژیم اسلامی تاکنون در برابر خواستهای بحق کارگران، تنها روش شکنجه و زندان را بکار گرفته است.
در روز اول ماه مه، میتینگ بزرگی در کرمانشاه برگزار شد. در این مراسم که به دعوت کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری و در فضای ارعاب و سرکوب مأموران رژیم برگزار گردید، بیش از 2000 نفر شرکت نمودند. علیرغم کنترل پلیسی بسیار گسترده که مانع از سخنرانی کارگران شد، قطعنامه کمیته پیگیری و اطلاعیه های دیگری در ضرورت افزایش دستمزدها توزیع وبا استقبال کارگران مواجه شد. عصر همین روز نیز، درمقابل چشمان مأموران سرکوبگر رژیم، هزاران نسخه از اعلامیه ها و قطعنامه های اول ماه مه، در خیابانهای مرکزی شهر توزیع و بر دیوارها نصب شد.
در کرمانشاه، دو مراسم دیگر نیز برگزار گردید. در مراسم کارگران پتروشیمی در روز جمعه 9 اردیبهشت، حدود 60 نفر از کارگران در جاده سنندج تهران گرد هم آمدند. نیروهای سرکوبگر رژیم، با حضور در محل تلاش نمودند، از گسترش تجمع کارگران جلوگیری کنند. کارگران با گرامیداشت این روز بزرگ، پیرامون اهمیت روز کارگر و خواستهای خود، سخن گفتند.
در روز جمعه نهم اردیبهشت گروهی از کارگران کارخانه های سایپا، ایران خودرو، صنایع آموزشی و پارس خودرو به همراه برخی از فعالین کارگری از تهران، کرج و دیگر شهرهای کشور مراسمی را در آبشار خور در جاده چالوس، برگزار کردند. در این مراسم که بیش از یک هزار نفر از کارگران در آن شرکت داشتند، مقالاتی در رابطه با حق متشکل شدن کارگران و ضرورت ایجاد تشکل های مستقل کارگری خوانده و مورد بحث قرار گرفت. این مراسم که با برنامه های تفریحی شاد توأم بود، از ساعات اولیه صبح تا ساعت 17 به طول انجامید و به تدریج به شکل گیری گروههای بحث وتبادل نظر پیرامون شرایط کنونی و جنبش کارگری تبدیل شد.
روز 10 اردیبهشت فعالین کارگری در کارخانه کشتی سازی بهشهر که حدود 1500 نفر کارگر در آن به کارمشغول هستند، در اعتراض به تعیین سطح دستمزد ناچیز از سوی ارگان ضد کارگری شورای عالی کار، دست به جمع آوری امضاء و تهیه یک طومار زدند. علیرغم تهدیدات نهاد سرکوبگر انجمن اسلامی، صدها نفر از کارگران با امضاء طومار فوق، اقدام ضد کارگری رژیم در تعیین دستمزد های بمراتب پایین تر از خط فقر ادعایی مسئولین رژیم را محکوم ساخته و خواستار افزایش دستمزد ها متناسب با سطح گرانی و نرخ واقعی تورم گردیدند. پیش از این نیز کارگران کارخانجاتی در کاشان و تهران، از طریق تهیه طومارهایی با هزاران امضاء، به سیاست ضد کارگری رژیم اسلامی در تعیین دستمزدها برای سال جاری، اعتراض کرده بودند.
کارگران شهر کامیاران با فعالیت تبلیغی وسیع و از چندین روز پیش از فرا رسیدن روز کارگر، به استقبال اول ماه مه رفتند. در این روزها از طریق هزاران اطلاعیه و تراکت، مطالبات روز کارگران و همچنین قطعنامه اول ماه مه کمیته پیگیری، وسیعا در شهر توزیع شدند. مأموران سرکوبگر رِژیم با انتقال خودروهای آتش نشانی و بسیج گسترده نیرو، میدان محل برگزاری مراسم، معروف به میدان سرخ را به اشغال خود در آورده، از برگزاری جشن جهانی کارگران جلوگیری نمودند. در تراکتهایی که در همه محله های کارگری، خیابانها و مدارس و مراکز فرهنگی، اجتماعی و در میان معلمان، پزشکان و پرستاران توزیع شدند، کارگران خواسته های خود را اعلام کردند. کارگران کامیاران، خواستار افزایش دستمزدها متناسب با سطح گرانی و نرخ واقعی تورم شده، خواهان تعطیلی رسمی روز کارگر گردیدند.
کارگران ایران خودرو به دنبال اطلاعیه قبلی خود مبنی بر عدم حضور بر سرکار و مبارزه متحدانه برای تعطیل ساختن کارخانه در این روز، مدیریت ضدکارگری کارخانه را وادار کردند، به طور علنی کارخانه را برخلاف هر سال تعطیل اعلام کند. سپس با تجمع در مقابل ساختمان وزارت کار رژیم، مراسم روز جهانی کارگر را درمقابل چشمان ماموران وزارت کار رژیم برگزار کرده و اراده خود برای پیشبرد خواستهایشان را از طریق ابتکارات مستقل خود، به نمایش گذاردند.
جمعی از کارگران ایران خودرو نیز با انتشار اطلاعیه ای ضمن گرامیداشت روزکارگر، مطالبات خود را در این روز بیان نمودند. کارگران ایران خودرو به شرایط استثمار شدید کارگران پرداخته، به اخراجهای وسیع در سالهای گذشته اشاره نموده، ناامنی شغلی و نقش مخرب شرکتهای پیمانکاری را افشاء نموده اند. کارگران خواهان ادامه تولید پیکان در این کارخانه شده، توقف تولید آن و بیکاری احتمالی بسیاری از کارگران را یک اقدام خیانتکارانه محسوب کرده و محکوم نموده اند.
کارگران ایران خودرو در اطلاعیه خود به حقوق کارگران در داشتن آزادی بیان و آزادی تشکل پرداخته و خواستار از بین رفتن موانعی که مدیران ضد کارگری کارخانه دراین زمینه ایجاد می کنند، گردیده اند. کارگران همچنین خواهان تعطیلی روز جهانی کارگر شده و وادار ساختن کارگران به کار در این روز را اقدامی سرکوبگرانه قلمداد نموده اند.
اطلاعیه کارگران ایران خودرو قرارداد های موقت کار را ضد انسانی و استثمارگرانه شناخته، بر سلب امنیت شغلی کارگران از طریق شرکتهای پیمانکاری اشاره نموده و خواستار الغاء این قرار دادها وانحلال شرکتهای پیمانکاری شده است. کارگران همچنین بر ضرورت افزایش دستمزدها متناسب با نرخ واقعی تورم و تأمین یک زندگی انسانی تأکید کرده، خواهان شرکت نماینده گان واقعی کارگران در تدوین طرح طبقه بندی مشاغل در این کارخانه گشته اند.
کارگران ایران خودرو در انتها به ضرورت ایجاد تشکال های مستقل کارگری پرداخته، حمایت خود را از کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری اعلام نموده و با اشاره به امر حیاتی همبستگی کارگران در مبارزه، اخراج کارگران ایران خودرو دیزل را محکوم ساخته و خواهان بازگشت به کار همکاران خود گردیده اند.
در شهرهای اهواز و آبادان، کارگران کارخانه لوله سازی کارون و شهرداری آبادان با تعطیل کار و برگزاری مراسم، روز کارگر را جشن گرفتند. کارگران خواستار افزایش دستمزد براساس نرخ واقعی تورم گشته و با پخش اطلاعیه های آگاهگرانه در طول مراسم، خواسته های خود را بیان کردند. در شهر ماهشهر که به ویژه به دلیل تشدید سیاست سرکوبگرانه رژیم اسلامی نسبت به خلق عرب در ایران تحت شرایط نظامی و خفقان شدید قرار دارد، گروهی از کارگران پروژه ای شاغل در منطقه ویژه اقتصادی دست از کار کشیده و با پخش شیرینی و تبریک روز کارگر به یکدیگر، این روز بزرگ را جشن گرفتند. همچنین در شهرهای یاد شده، اطلاعیه های متعددی که از خواسته های کارگران حمایت کرده و سیاست های ضد کارگری رژیم را محکوم نموده بودند، توزیع شدند. در یکی از این اطلاعیه ها کارگران خواستار افزایش دستمزدها، حق تشکل و سازمانیابی مستقل از رژیم، حق بیکاری در سطح تامین یک زندگی انسانی، حق اعتصاب و پرداخت حقوق ایام اعتصاب، خواست تعطیلی روز اول ماه مه، حق برخورداری کارگران از رفاه اجتماعی به ویژه مسکن، آموزش و بهداشت، ممنوعیت استثمار کودکان، برخورداری زنان از مرخصی دوران بارداری و ممنوعیت قرار دادهای موقت، بمثابه روابطی ضد انسانی گشته اند.
کارگران سقز به عنوان پیشگام کارگران ایران در برگزاری مراسم روز کارگر در سطح شهر، امسال نیز با فعالیتی پردامنه به استقبال روز کارگر رفتند. در شهر سقز از یک هفته پیش با پخش اطلاعیه هایی ونصب پرچمهای سرخ در خیابانها، کارگران قصد خود را به برگزاری جشن اول ماه مه، علیرغم اقدامات سرکوبگرانه مأمورین رژیم نسبت به برگزار کننده گان مراسم سال قبل، اعلام می کنند. مأمورین رژیم از مدتی قبل با تعیین روز محاکمه چند نفر از بازداشت شده گان سال قبل برای روز های 10 و 11 اردیبهشت، تلاش نمودند با تشدید جو ارعاب نسبت به فعالین کارگری، برگزاری مراسم امسال را غیر ممکن سازند. اما به دلیل شرایط مبارزاتی و آگاهی به اراده توده های کارگر، روزهای تعیین شده برای محاکمه کارگران را لغو نموده و راه سازش با آنان و استفاده از تضادهای درون جنبش کارگری را در پیش گرفتند. در نتیجه مذاکرات فعالین کارگری و فرماندار شهر و سایر مسئولین سرکوبگر رژیم، قرار بر اجرای مراسم مشترکی از سوی فعالین مستقل کارگری و ارگان شبه فاشیستی موسوم به خانه کارگر گذارده شد. این مراسم در یک سالن و با حضور نزدیک به 2000 نفر از کارگران و خانواده های آنان، برگزار می شود. در این مراسم فرماندار رژیم و مسئولین جریان خانه کارگر سخنرانی نموده و حتی نمایش تحقیرکننده ای نسبت به کارگران، تحت عنوان طنز اجرا می شود. سخنرانی نماینده کارگران مورد استقبال وسیع واقع شده و صحبتهای عناصر سرکوبگر تحت عنوان " نمایندۀ کارگران"، مورد اعتراض واقع می شود. حاضرین همچنین به سخنان فرماندار و رئیس اداره کار رژیم در شهر سقز گوش میکنند.
نماینده مستقل کارگران سقز در این مراسم، از حقوق کارگران دفاع نموده و از " شرایط دشوار" زندگی کارگران سخن می گوید. او همچنین بازداشت و مضروب نمودن یکی از فعالین کارگری در آستانه برگزاری مراسم اول ماه مه در این شهر را افشاء و محکوم می کند. سخنران نماینده مستقل کارگران ضمن رد شوراهای اسلامی و خانه کارگر رژیم، بر ضرورت ایجاد تشکل های کارگری مستقل از رژیم تأکید نموده و ضمن قرائت اطلاعیه کمیته هماهنگی ایجاد تشکل کارگری و قطعنامه اول ماه مه مراسم امسال، مزایای داشتن سازمان های مستقل کارگری را بر میشمرد. مراسم اول ماه مه در سقز، در آرامش به پایان میرسد.
آنچه مسلم است، قصد عوامل رژیم در برگزاری یک مراسم مشترک با فعالین مستقل کارگری، تلاش برای کنترل کارگران، جلوگیری ازابتکارات مستقل توده ای و به ویژه دامن زدن به اختلافات موجود در میان نماینده گان گرایشات درون جنبش کارگری، در شرایط کنونی است.
فعالین کارگری سخنران در مراسم سقز، عمدتاً از امضاء کننده گان بیانیه کمیته هماهنگی ایجاد تشکل کارگری می باشند. این کمیته درپی وجود اختلاف نظر با کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری، در شیوه دنبال نمودن خواست ایجاد تشکل های مستقل کارگری تشکیل شده، خواهان ایجاد تشکل های کارگری بدون مراجعه به ادارات رژیم می باشد. اینکه علیرغم تأکید کمیته هماهنگی بر استقلال هر چه بیشتر فعالین کارگری از رژیم، اعضاء این کمیته مراسم مشترک با خانه کارگر و شوراهای اسلامی رژیم برگزار نموده و به سخنرانی فرماندار حکومت ترور و نماینده وزارت کار آن گوش می دهند، روشن نیست.
مراسم اول ماه مه امسال در سقز، علیرغم جنبه های بسیار مثبت وتدارک پیشاپیش آن، همچنین کشاندن مأمورین رژیم به یک موضع ضعف در برخورد به فعالین کارگری، اما بعلت عدم برگزاری یک مراسم مستقل و حتی زیر چتر مقامات دولتی رژیم ضد کارگری قرار گرفتن، یک عقب نشینی آشکار نسبت به سال قبل محسوب میشود. این کاستی عمدتاً از طریق وجود رقابت میان کمیته پیگیری و کمیته هماهنگی ایجاد تشکلهای کارگری و استفاده آگاهانه ماموران رژیم سرکوب، از این اختلافات ممکن گردید. روشن است کارگران تحت هیچ شرایطی نمی توانند، روز کارگر را با عوامل سرکوب رژیم سرمایه داران، آنهم نماینده هارترین جناح سرمایه داری، جشن بگیرند. روز اول ماه مه، اساساً روزی است علیه سرمایه داران و رژیمهای حامی آنان. با وجود این، مراسم روز کارگر در سقز یک تجربه گرانقدر را برجای گذاشت. این تجربه، که رژیم سرمایه تحت فشار مبارزات کارگری دست به عقب نشینی می زند. اما در همه حال در پی نفوذ در میان کارگران، ایجاد توهم در میان آنان و امیدوار ساختن کارگران به راههای قانونی حل معضلات خود، استفاده از اختلافات گرایشهای درون جنبش کارگری برای جلوگیری از شکل گیری اتحاد وسیع طبقاتی کارگران، و بنفع تحکیم هر چه بیشتر سلطه ضد انسانی خود است.
در روز 10 اردیبهشت همچنین معلمان معترض با برپایی یک گرد همآیی در مقابل ساختمان مجلس ارتجاع، تجمع کردند. در این تجمع اعتراضی که بیش از 2000 نفر ازمعلمان مبارز درآن شرکت داشتند، خواسته های آنان به ویژه برای ایجاد تشکل مستقل و سراسری معلمان، مطرح شد. معلمان کشور که از سالها پیش در یک مبارزه دائمی برای به کرسی نشاندن مطالبات اقتصادی خود، قرار دارند، علیرغم عدم پاسخ گویی مسئولین رژیم در تجمع ماه مه معلمان معترض در مقابل مجلس رژیم، بر قصد خود در ادامه مبارزه تأکید نمودند.
همچنین در روز اول ماه مه، یک روز بعد از حضور معلمان در مقابل ساختمان مجلس رژیم، کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی نیز در همین محل دست به تجمع زده، به سیاستهای عناصر رژیم در شرکت واحد و نفی حقوق اولیه کارگران، اعتراض کردند.
در مراسمهای جشن اول ماه مه امسال در موارد متعددی، کارگران و دانشجویان، از خواستهای معلمان و پرستاران نیز حمایت کردند. آنچه مسلم است هم اینک بتدریج راه ائتلافهای اجتماعی و بعدها اتحادهای سیاسی میان کارگران، دانشجویان، معلمان و پرستاران هموار می شود.
هیئت موسسان سندیکاهای کارگری، مراسمی را به مناسبت روز اول ماه مه، با حضور 200 نفر در سالنی در خیابان کارگر تهران، برگزار کرد. در این مراسم، پیام هیئت موسسان قرائت و قطعنامه مراسم روز کارگر، به تصویب حاضران رسید.
هیئت موسسان سندیکاهای کارگری، در پیام خود بر مبارزه برای صلح وعدالت، علیرغم همه رنجها و بی عدالتی هایی که به توده های کارگر اعمال می گردد، اشاره نموده و برای ایجاد یک آینده بهتر، بر مقاومت ومبارزه تأکید می کند. پیام هیئت موسسان، با یادآوری یکصدمین سالگرد فعالیت های سندیکایی در ایران، از تشکیل سندیکای کارگران چاپ درسال 1284 تا کنون، بر خاطره همه فعالین جنبش سندیکایی در ایران، درود میفرستد. پیام فعالین سندیکایی سپس به " بی توجهی دولت و مجلس جمهوری اسلامی به حقوق حقه و قانونی مان " اشاره نموده که "هر روز با لوایح ومصوبات و قوانین جدید، حقوق کار" کارگران را محدود می کنند. پیام سپس به " آینده تاریک" ناشی از حذف مقررات کار از زندگی کارگران قراردادی می پردازد و از کارگران می خواهد، برای جلوگیری از تحقق چنین چشم اندازی مقاومت کنند. پیام هیئت موسسان سندیکاهای کارگری، ضمن اعتراض به رژیم در عدم قبول صریح مقاوله نامه های سازمان جهانی کار در رابطه با حق کارگران در ایجاد تشکل های مستقل خود، از کارگران ایران می خواهد " همه با هم خواهان اجرای تمام مقاوله نامه های بنیادین کار و پیش از همه مقاوله نامه های 87 و 98 سازمان جهانی کار شویم". پیام هیئت موسسان سندیکاهای کارگری سپس به وضع " معیشت بسیار اسفناک" کارگران اشاره نموده " که به میزان زیادی از خط فقر اعلام شده توسط دولت جمهوری اسلامی پایین تر است"؛ و این نشان می دهد " اراده ای در جهت واقعی سازی دستمزدها وجود ندارد". از این رو پیام هیئت موسسان از کارگران می خواهد، " علیه این بی توجهی با صدایی رسا " اعتراض کنند.
پیام هیئت موسسان در بخش دیگری، با اشاره به فقر و بیکاری بعنوان عامل فساد و آسیبهای اجتماعی و وجود ثروتهای عظیم در کشور، خواستار توزیع عادلانه ثروت برای برچیدن فقر و بیکاری شده و از کارگران می خواهد با فریادی بلند به بیکاری " نه " بگویند. بیانیه همچنین بر ضرورت رشد و شکوفایی اقتصادی کشور و " استفاده بهینه " از منابع مادی و انسانی انگشت گذاشته و خصوصی سازی " بی رویه " صنایع ومعادن، به " بهانه کوچک کردن تصدی دولت" را محکوم کرده و آن را "خیانت به اکثریت مردم ایران و باعث از بین رفتن تولید، صنعت و خدمات اجتماعی " می داند.
پیام هیئت موسسان سندیکاهای کارگری سپس به حقوق کودکان پرداخته و خواستار تأمین نیازمندی هایشان و امکان تحصیلات رایگان برای کودکان شده است.
پیام فعالین سندیکایی در بخشی از قسمت پایانی خود به ضرورت پیوستن کارگران به سندیکاهای کارگری می پردازد تا " با تکیه بر اقتدار ناشی از همبستگی کارگران در سازمانهای سندیکایی، این نیروی عظیم اجتماعی به حساب آمده" و با " راه یافتن به مجلس قانون گذاری " و " تصویب قوانین به نفع خود و جامعه اش مؤثر واقع " شود. از این رو با هم " شعاری واحد سر دهیم : سندیکا، سندیکا، سندیکا ".
پیام هیئت موسسان سندیکاهای کارگری سپس به " دشمن دیرینه مردم، یعنی سرمایه داری جهانی به سرکرده گی امپریالیسم آمریکا" اشاره میکند، " که گرداگرد کشور عزیزمان ایران، آتش افروزی می کند و دامنه تهدیدات علیه میهنمان هر روز گسترش می یابد" و از کارگران می خواهد " بیایید همبستگی و اتحادمان را در دفاع از استقلال وطن بپا داریم". در مراسم هیئت موسسان سندیکاهای کارگری، همچنین یک قطعنامه به تصویب حاضران رسید. در این قطعنامه مفصل، علاوه بر نکاتی که در پیام هیئت موسسان وجود دارند، مسائل دیگری نیز مورد تأکید قرار گرفته اند.
در قطعنامه مصوب این مراسم، سیاست شورای عالی کار در مورد تعیین حداقل دستمزدها مورد انتقاد قرار گرفته و خواستار " کاهش تعرفه مالیاتی بر تولید و کم کردن بهره وامها و اعتبارات بانکی و افزایش تعرفه های گمرکی بر واردات کالا به قصد تقویت تولید ملی و افزایش اشتغال، بالا بردن سود آوری تولید "، گشته و سیاست دولت را حل مشکلات مالی سرمایه داران به هزینه کارگران می داند.
قطعنامه در ادامه پس از طرح این سوال که " اگر مجلس خانه ملت است"، خواست حضور نماینده گان کارگران در مجلس به نسبت جمعیت کارگران کشور را مطرح می کند. در بخش بعدی به ایجاد محدودیت در فعالیتهای سندیکایی اشاره شده و خواهان رفع هر گونه فشار و تضییقات علیه کارگران فعال و به ویژه کارگران سندیکایی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه می گردد. در قطعنامه سپس به وضعیت دردناک کارگران خردسال و تبعیض نسبت به زنان اشاره شده و خواهان تعیین یک حداقل سن کار و برابری زن ومرد، در محیط کار می گردد. در ادامه به تورم و گرانی پرداخته، به معظلات بیکاران اشاره نموده، قراردادهای موقت را محکوم کرده و خواستار حق بیمه بیکاری متناسب با هزینه های زندگی می شود.
قطعنامه مراسم هیئت موسسان سندیکاهای کارگری، در پایان به حق اعتصاب به مثابه یک " حق سیاسی " اشاره میکند و اعلام می کند در صوررت ادامه وضعیت کنونی، کارگران از این حق سیاسی استفاده خواهند کرد.
پیام هیئت موسسان سندیکاهای کارگری و قطعنامه مصوب مراسم این جریان در اول ماه مه در تهران، نمونه تیپیک گرایش سندیکایی و فعالیت در چهارچوب قوانین موجود در جنبش کارگری است. این گرایش مدافع حمایت از سرمایه داران داخلی در مقابل رقیبان خارجی، نزدیکی به سرمایه صنعتی، حفظ و تحکیم مناسبات پارلمانی و فراتر نرفتن کارگران از نظامات قانونی و فعالیت صرفا صنفی تشکل های کارگری است؛ گرایش سیاسی این جریان همچنین، گرایش سوسیال دموکراسی است. رژیم اسلامی اما فعالیت سندیکاهای کارگری رانیز تحمل نکرده و در آستانه اول ماه مه، حکم به غیر قانونی بودن سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه داد.
در این رابطه عوامل سرکوبگر رژیم در شرکت واحد تهران، فعالیت سندیکای کارگران این شرکت را " گروهکی" خوانده و آن را غیر قانونی اعلام نمودند. بر طبق اعلام مسئولین " شورا" ی اسلامی و یکی از عوامل رژیم تحت عنوان " دبیر اجرایی خانه کارگر شرق تهران "، افراد این سندیکا سابقه فعالیت سیاسی داشته، دارای اهداف سیاسی بوده، در " سخنرانی های خود، به انتقاد مخرب از دستگاه های دولتی، قضایی و سایر ارگان های دیگر می پردازند". آنچه مسلم است با افزایش تحرکات همه جانبه در میان فعالین کارگری، رژیم برای مقابله با گسترش تشکل های مستقل کارگری و در وحشت از قدرت گیری جنبش کارگری، سرکوب هر چه زودتر آنان را در دستور قرار داده است.
در اول ماه مه امسال همچنین مراسمهای دیگر و یا تعطیلی موقت کار و پخش شیرینی در کارخانجات شهرهای کشور، از جمله در پالایشگاه نفت اصفهان برگزار شد. در تهران بسیاری از کارخانجات تحت فشار کارگران تعطیل گشتند و همچنین مراسمهای کوچکتری نیز در گرامیداشت روز کارگر در تهران و سایر شهرهای کشور برگزار گردید.
رژیم اسلامی امسال نیز قصد داشت، تجمع رسمی اول ماه مه را به امکانی برای استفاده سیاسی از آن و تحکیم سلطه خود، به ویژه در میان کارگران تبدیل سازد. از این رو از مدتها قبل، عوامل رژیم اسلامی تحت عنوان خانه کارگر و شورا های اسلامی، خود را برای قدرت نمایی و کشاندن کارگران به دنبال دسته جات ارتجاعی رژیم، به ویژه در شرایط نزدیکی انتخابات ریاست جمهوری آن، آماده می ساختند.
برای برگزاری مراسم قانونی اول ماه مه امسال که در آن صدها نفر از کارگران از شهرهای دیگر هم حضور داشتند، نهادهای سرکوبگر رژیم تدابیر امنیتی ویژه ای را اتخاذ کرده بودند. یکی از ارگان های محل تجمع دسته جات سرکوب رژیم، تحت عنوان " کمیته امنیتی شورای تأمین استان تهران"، مقرراتی را در خصوص کنترل و محدود ساختن هر چه بیشتر راهپیمایی کارگران اعلام کرده بود. در این دستور دولتی، مسیرهای راهپیمایی و محل اجتماع کارگران تعیین شده و انجام راهپیمایی در خیابانهای مرکزی شهر، ممنوع اعلام شده بود. مسئولین نهادهای امنیتی- اطلاعاتی رژیم در هماهنگی کامل با جریان ضد کارگری خانه کارگر، مسیر راهپیمایی را به خارج از شهر و فقط در فاصله تقاطع جاده مخصوص کرج ( تهرانسر) به سمت ورزشگاه آزادی منتقل ساخته و زمان مراسم را نیز از ساعت 9 تا 12 و در یک سالن در محوطه استادیوم آزادی، معین نموده بودند. حتی در اطلاعیه این نهاد قرار بر این شده بود، چگونگی برگزاری مراسم مذکور " اعم از شکلی، کیفی و محتوا طی جلسه دیگری با حضور نماینده گان محترم خانه کارگر وارگانهای امنیتی، انتظامی وسیاسی" تعیین و دستگاه های مختلف سرکوب، اقدامات خود را در این رابطه هماهنگ سازند.
تا ساعت 10،30 سالن محل تجمع، تقریبا پر شده بود. کارگران، دانشجویان و همچنین زنان از نقاط مختلف خود را به محل مراسم رسانده بودند. سخنران اول مراسم چهره شناخته شده ضد کارگری، حسن صادقی یکی از مسئولین خانه کارگر رژیم بود. او که با عوامفریبی تلاش میکرد برای رفسنجانی، کاندید احتمالی برخی دسته بندی های درونی رژیم، دست به فعالیت تبلیغی بزند، از ناچاری اما به این حقیقت اشاره کرد، اگر اقداماتی به نفع کارگران صورت نگیرد، ممکن است کار به عکس العملهای قهرآمیز از سوی کارگران منجر شود. صادقی که از میزان نفرت کارگران از قرارداد های موقت کار اطلاع داشت، ادعا کرد گویا در صورت تعیین رفسنجانی به عنوان رئیس جمهور بعدی رژیم، او قانون این قراردادها را ملغی خواهد ساخت. سپس قطعنامه مراسم که از سوی خانه کارگر رژیم تنظیم شده بود و در آن بجز تبلیغات مذهبی- ارتجاعی، هیچ اشاره جدی به خواستهای کارگران نشده بود، قرائت شد. مراسم بتدریج بدلیل اعتراضات کارگران و دادن شعار های مطالباتی از سوی آنان، به تشنج کشیده شد. در این حال مسئول خانه کارگر رژیم علیرضا محجوب، برای آرام کردن جو سالن پشت میکروفن سخنرانی قرار گرفت، و با افتخار اعلام کرد که تاکنون " اقدامات زیادی" !!؟ از سوی این گروه انجام گرفته تا " تفسیر غلط" !؟ از قانون کار بنفع وجود قرارداد های موقت کار صورت نگیرد، که تا کنون بی نتیجه مانده است !! اما عوامفریبی محجوب هم قادر به کنترل فضای اعتراض نشد. کارگران گروه گروه شروع به خروج از سالن نمودند. گروهی حتی خود را به میکروفون رسانده و مجلات توزیع شده میان کارگران را به سوی محجوب پرتاب کردند. در این لحظه دیگر، مجریان مراسم کنترلی بر ادامه برنامه خود نداشتند و همه اصرارهای آنان برای کشاندن دوباره کارگران به داخل سالن به جایی نرسید. سپس حسن صادقی خود را دوباره به تریبون رسانده، ضمن تهدید و چاپلوسی تلاش کرد، ادامه مراسم را ممکن سازد. او حتی از کارگران خواست با او" همکاری" کنند تا رفسنجانی قادر به حضور در استادیوم و انجام سخنرانی گردد!!. چند دقیقه بعد اعلام شد " مهمان گرانقدر" !!، در مراسم حاضر نخواهد شد. سپس برگزار کننده گان گردهمآیی اعلام کردند، بدلیل تشنج و عدم آغاز برنامه، آنطور که پیش بینی شده بود، شرکت رفسنجانی در مراسم عملی نشد.
مسئولین خانه کارگر رژیم و رفسنجانی، در واکنش های بعدی برای توجیه شکست خود در تحمیق کارگران و استفاده از مراسم اول ماه مه برای اهداف سیاسی، جریانات " آشوبگر" را مسئول معرفی کردند. لازم به ذکر است، رفسنجانی هر سال در مراسمهای رژیمی اول ماه مه، سخنرانی می کرد و این اولین بار بود که کارگران اجازه حضور به او را، در تجمع اول ماه مه ندادند. کارگران در طول مراسم چه در راهپیمایی به سمت ورزشگاه و چه در درون سالن، شعارهای خود را سر دادند، که تماماً مربوط به خواستهای روز کارگران می باشد و شعار های دلخواه خانه کارگر، تقریباً در این میان ناشنیده ماندند. در طول راهپیمایی کارگران بر علیه رفسنجانی مجلس رژیم وقوانین ضد کارگری آن برعلیه سرمایه داران، برعلیه انتخابات فرمایشی آتی، بر ضد قانون قرارداد های موقت، علیه استثمار کودکان، علیه اخراجها و بنفع اتحاد و تشکل کارگران، حق اعتصاب وافزایش دستمزدها، شعار دادند.
مراسم ورزشگاه آزادی در روز کارگر امسال، بدون هیچ تردیدی یک شکست سیاسی برای رژیم اسلامی و تشکل شبه فاشیستی خانه کارگر، اما یک پیروزی جدی برای جنبش رو به رشد کارگری ایران و پیدایش تشکل های مستقل کارگری محسوب میشود.
اول ماه مه امسال همچنین، با وضوح تمام نقش و قدرت جنبش کارگری را به عنوان نیروی اصلی در مقابل رژیم حاکم، هر چه بیشتر نمایان نمود، و وزنه سیاسی طبقه کارگر را در مقابل اپوزیسیون بورژوایی، که با حمایت امپریالیسم در تلاش برای یک انتقال قدرت از بالای سر مردم است، آشکارا سنگین تر ساخت.
اکبر تک دهقان، چهاردهم اردیبهشت 1384- چهارم مای 2005
-------------------------------- | 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر